Bitcoin Forum

İnsanoğlu her zaman biriyle yakınlaşmak,konuşmak veya samimi olmak ister. O kişinin kafa yapısı sana ve çevrendekilere uyduğu takdirde iletişimini kesmeden beraber birşeyler yapmaya devam edersin. Bir bakıma hayatından zaman ayırıp herhangi bir aktivite yapmak istersin. Çünkü seni anlar,sana değer verir ve zevkli/kaliteli vakit geçirirsin. Ama bir hatayla bir güven kaybıyla her şey değişir. O kişiyle artık güven sorunun vardır ve zamanını boşuna harcadığını düşünürsün. Neden böyle birşey yaptı? diye düşünüp dururken kafana dank eder :

“Erkenden yapıp aramızın bozulduğu iyi olmuş demek ki böyle bir sorun ileride yaşayacaktım daha fazla değer verip herşeyini anlatsaydın sana karşı koz olarak kullanabilirdi.”


Bazen gerçekten düşünüyorum da insanoğlu neden böyle nankör? Verdiğin değerin karşılığını ve samiyetini bu kadar kolay kaybetmek neden ister? Amacı ve fikri neydi? Onu baskılayan fitneleyen birileri mi var?
Hoş bu kadar düşünmek de insanı yıpratıyor. Bazen “amaaaaan,boşver lan kendi bilir” diyip geçiyorum.

Demem o ki çevrenizdeki kişileri tam olarak tanımadan samimiyet kurmamanız. Bu zamanlarda kimin ne yapacağını kestirmek zor. Herkesten herşeyi bekler hale geldik.Bazen yapılan bir hata herşeyi ama herşeyi siler.Dikkatli/temkinli olmakta fayda var.

Dediklerinize katılıyorum. Ayrıca sadece sevgililik konusunda değil, hayatın her yerinde geçerli bence bunlar. Normal arkadaşlıkta da iş arkadaşlığında da. Özellikle iş yerinde samimiyet kurmadan önce çok çok dikkatli olmak lazım. İşin içine para ve çıkarlar girince insanlar ayağınızı kaydırmak için milimetrelik açıklarınızı bekliyorlar. Ben iş değiştirip yeni bir işe girersem sıfır kişisel bilgi vermeyi düşünüyorum. Muhabbeti de ciddi seviyede tutup sadece profesyonel takılmak tercihim olur.

Ayrıca sevgililik ve hatta evlilikte de ne kadar koz verirseniz o kadar size kötü dönüşü olabiliyor. Aileniz ya da aileniz gibi olan arkadaşlarınız dışında her konuda dikkatli olmakta fayda var bence de.

İnsanın hikayesinin aslında bu var, verdiğimiz değeri yaşamaya hak etmeyen insanlar dolu etrafımız, bize ise etrafımızdan kazık yiyerek hayatta kalmayı öğreten bir yaşam var, şu fani ve kısa hayatımızda yaşadıklarımı bizleri çok yoruyor, bir de güvendiğin dağlara karlar yağınca insan kendini daha tuhaf hissediyor, neden yapıyorsa gelirsek, kimisi zevk için, kimisi hasetinden, çekememezliğinden, hakkıyla iyi yerlere gelenler olsa bile torpilli yaftası geçmişte vuruluyordu, bugün zaten genellikle torpilli olanlar yükseliyor, çok söylenecek şey var ama hepsi yazılamıyor maalesef, bu hayat böyle biz buna alışacağız,

İnsanın hepsi aynı değil. Biri bunu yaptı diyelim ona göre davranış sergileyeceğim dersin sonra diğeri gelir tüm tabularını yıkar. O yüzden bu işlerin en güzeli, belirli bir zaman geçmeden değer veremem ya da şu şekilde davranırsam acaba böyle mi yapar demektense her şeyi akışına bırakmak.

Olmadı mı, bırak olmasın. Oldu mu, ne ala.

Bir anda böyle bir değişimin yaşanması gerçekten asıl problemi zamanında ortaya çıkarmaya yarıyor ve iyi de oluyor bana göre. Yani zaten iki kişi arasında henüz ortaya çıkmamış bir uyumsuzluk varsa bence o ne kadar erken belli olursa daha iyidir. Çünkü ilerde o kişiyle belki de örneğin birkaç sene geçirdikten sonra bunun ortaya çıkması o kadar geçen seneleri bir anda anlamsız hale getirecek. Böyle durumların yaşanmaması için zamanında bu olası problemleri erken görmek daha iyi olur.

Lafım kesinlikle meclisten dışarı ' doğru kişiyi arıyoruz ama biz doğru kişi miyiz?'. Değer verdiğimiz ama bunu haketmeyenler ne bizim için doğru kişidir ne de biz onlar için doğru kişileriz. Hayatımda birçok yanlış kişiye gereğinden fazla değer verip yarı yolda kaldım bu sadece sevgililik için geçerli değil arkadaşlık için iş hayatı için. Sürekli bu kişilerin bende açtığı yara izleriyle surundum hayat yolculuğunda. Onlar hayatlarına devam ederken ben bazen yerimde saydım bazende geriledim. Bu bir nevi tavşan dağa küsmüş dağın haberi yok durumuydu bir nevi. Ben yılana yilanlik yaptığı için kiziyordum. Onlari yaptıkları için, kendinizi de dustugunuz hatadan affedin.. Üç günlük dünyada dün eğlendiğimiz mutlu olduğumuz insanlar bugün bizi yaraladiysa yarinimizi onlar yüzünden heba etmeyin. Onlar sizin kıymetinizi er ya da geç anlayıp başlarını duvarlara vuracaktir. Şimdi ise birakın giden gitsin hatta sıkıca tutup birden bırakın daha hızlı giderler.

Bütün değer yargılarımızı kendimize göre belirliyoruz. Karşımızdaki kişilerin gerçekten değerli olduğunu bilmiyoruz aslında. Kendi değer yargılarımızın doğru olduğunu da bilmiyoruz. Değer ile değersizlik keskin çizgilere sahip değil. Haliyle verdiğimiz değeri hak etmeyenler çıkıyor tabi. Hayatımızı kimlere adadığımıza dikkat etmemiz gerekiyor bu konularda özellikle. Bütün bir ömrümüzü yanlış insana adayarak kendi hayatımızdan çalabiliriz.

Değer verdiğim kişiden bir karşılık bekleyen biri değilimdir bu boğa döneminde çevremde birçok kişinin üç beş birşey kazanmasını sağladım ufak bir grup kurdum o grupta kendilerinin yapabileceği birşey varsa varsınlar yapsın dedim. bu saatten sonra benle konuşurlar konuşmazlar önemli değil benim içim rahat ben onlara birşeyler kattım diye bana saygıda göstermek zorunda değiller. Ben benim inancıma göre bana düşeni yaptım.
Onun haricinde de çevremde işe yaramayanlara bastım tekmeyi gitti benim kötü olduğum dönemlerde yanımda olmayanlara şimdi yanımda yer yok.

Biriyle anında samimi olan kişileri anlamıyorum. Bence onlar için verdiği değeri haketmeyen insan sayısı oldukça fazladır. İnsan karmaşık bir yapı bence birine güvenmek için minimum o kişiyle 2-3 sene aynı ortamda bulunup tanımalısınız. Elbette çok samimi olduğunuz kişilerden de yamuk yapan çıkabilir ancak bu ihtimali en aza indirebilirsiniz.

Bana göre de insanlar arkadaşlık kuracağı hatta uzun süreli bir ilişki ya da evlilik düşündüğü birilerini seçerken çok dikkatli olmalı. Çünkü birini iyi tanımadan samimiyet kurduğunuzda günün birinde o kişi size hiç beklemediğiniz bir harekette bulunup sizi çok üzebilir, zor bir durumda bırakabilir ya da farklı hoşlanmayacağınız bir duruma sebep olabilir. Zaten hayatınızda gerçekten en yakın arkadaşlarımdan birisi dediğiniz çok fazla kişi de olmaz. Örneğin 100 arkadaşınızdan sadece birkaç tanesi belki de böyle olur. İnsanları iyi tanıyıp ona göre hareket ediyorsanız zaten bu kişileri seçmekte çok zorluk çekmezsiniz.

Artık eskisi gibi herkese samimi bir şekilde yaklaşmıyorum. Pandemi süreci herkesi değiştirdiğini düşünüyorum. İnsanlar eskisi gibi değil. Herkese teker teker güvenmek birçok kişiyle arkadaş olmak iyi bir şey olmamaya başladı. Yanında 4-5 tane samimi güvendiğin arkadaşın olması onlarla beraber hayatı sürdürebiliyorsan ne mutlu bize.
Özellikle artık eskisi gibi samimiyetlik göremiyorum. Gerçekten insan değişmek istediği zaman değişiyor. Aradaki bağı ve sohbeti kopardığın anda geri dönüşü olmayan bir yola adım atıyorsun gibi oluyor. Bile isteye olmuyor ama bu gerçekleşmek zorunda. Sağlık olsun diyip yola bakıyorum. Böyle olması gerekiyordu ki böyle oldu çok kafa takmamak lazım.

Seçiçi davranmak,önyargıyla yaklaşmak yadırganmamalı.

Hayatımda öyle çok insana hiç bir zaman yer vermedim her kese selam verebilirim alırımda bu sorun değil ama gerçek dost arkadaş zor günde belli olur. Maddiyat tabiki önemli ama bir arkadaşım dostumla maddiyat arama giremez. Maddi olanı her zaman bulabilirsin ama gerçek dost her zaman bulunacak şey değildir. Verdiğim değeri hak etmeyenler ile genelde bağımı koparıyorum uzaklaşıyorum.


Çok doğru bir laf etmişsin bu konuda genel olarak kendimizi de sorgulamamız gerektiğini düşünüyorum bazen öfkeyle ani ve yanlış kararlar verebiliriz. Son söz olarak ise sloganım "az insan çok huzur diyebilirim" :)

Hiç menfaat ilişkisi içinde bulunmadım, genelde zaten az insanı dahil etme taraftarıyım hayatıma, onlarla da maddi manevi hiç çıkar ilişkimiz olmadı, birbirine değer veren insanlarız, statüsü inancı yaşam tarzı mevzularına takılmadan, karşılık beklemeden yürütüyoruz arkadaşlıklarımizi, o yüzden de büyük bir problem yaşamadık şükür ki şimdiye kadar.

Az insan çok hayvandır o 😀😀😀

Hani derler ya birisi ile samimi olduğun zaman her şeyini anlatma gün gelir düşman olursun. Birisi ile çok kötü olma gün gelir dost olursun.
Çok doğru bi cümle bu cümle üstüne bir cümle kurmaya bile gerek yok. Önemli olan ders çıkartabilmek.

Boktan bir histir. Özellikle uzun seneler emek harcadığın bir sevgilin, dostun veya akrabansa. Kendini yarı yolda hiç bir şeyin yok gibi hissettirir. Eğer ki içe kapanık biriysen travmaya kadar giden bir yoldur. Verebileceğim tavsiye içinizi rahatlatana kadar karşı taraf ile açık açık konuşmak. Susarak veya geçer ya diyerek daha kötü sonuçlara gebe kalınır. Hayat kısa o yüzden problemlerle yüzleşmek ve savaşmak doğru olan yoldur.