Bitcoin Forum

Evet normal insan bulamıyorum son zamanlarda.

Herkes bir acayip oldu. Kimisi parasal sorunları var kimisi evlilik problemleri kimisi sağlık herkesin psikolojisi bozuk sanki. Konuşmaya insan yok. Herkes kendi derdine düşmüş zaten konuşsan dinleyen yok.
Artık o eski dostluklarda kalmadı herkes birbirinin kuyusunu kazıyor birbirinin arkasından konuşuyor falan.
Kıskançlık çekememezlik heryerde. İnsanlar birbiri ardından konuşup birbirinin kuyusunu kazıp sonra bir araya gelip kahve içiyorlar. Noluyoz ya ? Acaba ben mi çok geride kaldım bir tek bana mı acayip geliyor bunlar.

Acayip bir yüzyıldan geçiyoruz. Acaba benim mi çevrem çok bozuldu yoksa toplum olarak mı geriye gidiyoruz?

Sistemli bir yalnızlığa yönlendirme operasyonu yaşıyor gibiyiz değil mi? Birçok alanda öyle şeyler yaşıyoruz veya şahit oluyoruz ki, Allah hepinizin belasını versin diyip gitmek istiyoruz zaman zaman ama iş güç sorumluluklar vs. Elimizi kolumuzu bağlıyor, mecburen bu capsizliklarin içinde kalmaya devam ediyoruz.

Krdşm bu genel bi sorun. Benim reelde 2, okulda da 3 tane sevdiğim arkadaşım var. Bunlar gem tayfa; ne zaman yazsalar konuşurum. Şimdi, kendini gerçekleştiren kehanet diye bir şey var. Sen toplumun tırt olduğuna inanırsan, ve olaya bardağın diğer tarafından bakıp aralarında iyi insanlar olduğunu gerçeğini görmezsen; karşılaştığın insanlara hep ön yargı ile yaklaşır ve sana uygun olan insanları hiçbi zaman göremezsin. Bu da inandığın şeyin gerçek olmasına sebep olur. Ben bunu vakti zamanında yaşadım ordan biliyorum. Toplumda kaliteli insanlar var. Ama zaten herkesin derdi olduğu için kimse dert dinlemeyi sevmez; arkadaşlarınıza dert anlatmayın bence, size dert anlatan negatifleri de hayatınızdan silin atın. Ben derdimi psikiyatra anlatıyorum; benden para alıyor. Bedavaya dert dinlemeyin, lmao ;D.

her selam verdiğin dost olmaz,arkadaş olmaz. arkadaş dediğin 1 tane olur hadi bilemedin 2 .
 
toplumun değişmini çok net gördüğümü düşünüyorum . eskiden ev oturmaları olurdu.akşam ailecek gidilirdi ,şimdi adam seni cafeye oturmaya çağırıyor . neymiş evi kirleniyormuş ikram hazırlamak zormuş falan ... bu bana çok garip geliyor .

Hocam ben kendimi bildim bileli herkes birbirinin kuyusunu kazıyor.Geçmiş tarihsel olaylara bakın, orada da birbirinin kuyusunu kazanlar gırla -örneğin brütüs- buna kibir deniliyor.Kibir sahibi olan kimseler, sizin ne şartlarda nereye geldiğinizi umursamaz, size üstten bakar.Haysiyetsizlik de olsa bir yere ulaşmak için ezilmesi gereken herkesi ezerler, buna karaktersizlik de denir.

Şu bulunduğumuz durumda da normal insan kalmaması normal, herkes ölüme ne kadar yakın olduğunu anladı ve farklı davranışlar sergilemeye başladılar.

Kimseye güven olmaz bu hayatta.
Dikkat edin net bir uyarı. İnsanları psikolojik olarak bunalımda ve doğru karar veremiyorlar. Bunun sonucunda aldığı kararların kötü bir sonuçla sonuçlandığını yine görünce iyice gömülüyor. Herkesle iyi olamazsın benim hayattaki mottom. Herkesle iyi geçinmek ve iyi olmak zorunda değiliz. Bazı sınırlarımız olması gerekiyor. Bu sınırlar olmadığı zaman insanlar sizi bir şekilde derinden vurarak kullanmaya çalışıyor. Ben bunu son 1-2 senedir görüyorum. Bu yüzden artık belli bir çizgide yaklaşıyorum herkese. Bir sarı çizginiz olması gerekiyor ya aynen öyle. Yoksa sizin de sağlığınızla oynamaya başlıyorlar. Tamam kardeşim benden bu kadar aramızdaki konuşmayı biraz azaltalım bana iyi gelmemeye başladın tarzı. Bir şey kaybetmeyiz aksine sağlığımızı korumaya başlarız. Ben bundan sonra böyle yapıyorum.
Herkesin ayrı ayrı derdi var. Ben de dert babası değilim sonuçta. Tamam bir fikir,bir görüş sunabilirim ama sen beni kaale almayıp dinlemiyorsan bile adam akıllı ozaman niye soruyorsun? Bu normal değil.

İyi insanlar mı.
Hangileri göster görelim dostum.
İnsan ilişkileri temelden sorunludur. Hiç bir insan ilişkisini dengede götürmez her türlü bir insan diğerine üstünlük kurar. Bu da ilerde sorunlar yaratır çoğu insan bu sorunlarla yaşamayı öğrenir çoğu yaşayamaz.

Filmin sonu yalnızlıktr.

O iyi dediğin insanlara biraz yüz ver seni iki dakikada harcarlar. Aslında mesele derin ama bosvermek gerek. İnsan iki şeyi unutmamalı iyi diye birşey yok ve orman kanunu geçerli.

Ben çok iyiler gördüm çok zayıflar gördüm onlara el uzatıp kaldirdigimda ilk beni harcadılar.

Herkesin bir acayip olduğuna katılıyorum. Sadece benim çevremde mi öyle oldu bilmiyorum ama özellikle koronadan sonra neredeyse herkes bir garip oldu. Herkesin her zaman problemi çoktu ama insanlar genel olarak bir değişti gibi geliyor bana. Yaştan da olabilir ama genel bir değişiklik olduğunu düşünüyorum. Dertleşmek mevzusu ise neredeyse imkansız oldu. Kimsenin kimseyi dinleyecek durumu kalmadı. Ya da kimle buluşulsa konu anında siyasete, ekonomiye ve olumsuz şeylere geliyor, bunun da etkisi olabilir. Ben bu olaylardan önce evlenmiş olduğum için çok memnunum açıkçası. Benim yaş civarında üniversiteden ya da işten sevgili beğenmeyenler, ota boka bahane bulanlar yalnız kaldı.

Bir çok yerde dediğiniz yüzünüze gülen ama arkanızdan farklı davranış sergileyen kişiler çoğunlukta. Bir birlerini çekemeyenler yada yaptığınız işle alakalı küçük görenler sürekli akıl hocalığı yalanlar vs bir sürü değişik insanlar var. Ben nasıl baş ediyorum derseniz gerçekten samimiyetine güvendiğim bir kaç dostumdan başkasıyla arkadaşlık etmiyorum, doslarımıda asla hiç bişeyle değişmem. Siz siz olun sizi yoran farklı düşüncelere sahip olan kişilerle görüşmeyi sonlandırın ne olursa olsun hayır demeyide bilin.

dostum ben onca sorgulamanın sonunda güçlü olan sen olduğun sürece oyunu başkalarının kurallarına göre oynaman gerekmeyeceği sonucuna vardım. kapitalizm vb. birçok sistem dahil, düşmanı en yakınında tutup onu kendi silahıyla vurman gerekiyor. kendine hiç düşmeyeceğin, düşsen bile kalkabileceğin bir hayat inşa etmeli ve kendinin en iyi versiyonu olma mantalitesini taşımalısın. bu seni hep gelişmeye itiyor. eğer sen dostluğundan eminsen, bu seni harcayan kişilerin kaybıdır. onlar hayat boyu kendileri gibi npclerle beraber olacaklar. sen kendi yolunda, sistemin npcleştiremediği özgür bi birey olarak yoluna devam ediceksin. sen güçlü ol, kendini ezdirme ve kimseyi de ezme, o insancıl dengeyi gerekirse sen kur. bırak geri kalanlar ufak hesaplarla nefes alıp yaşadığını sansın.

Kilit cümle bu bence de, sizi yoran ve size iyi gelmeyen kişilerle iletişimi olabildiğince sıfıra yakın tutmak. Zaten iş ortamında, sokakta, otobüste, restoranda garip garip insanları karşımıza alıyoruz. En azından yakın çevremizi düzenli tutmalı ve bizi zorlayacak kişileri hayatımızdan çıkartmalıyız.
Toplumun geriye gidiyor olması da beklenen bir şey, insanlar ekonomik özgürlüklerini kaybettikleri zaman birbirine düşman olmaya, kıskanan gözlerle bakmaya başlarlar :)

Ben artık başkalarının hakkını korumaya çalışmama kararı aldım, işyerinde daha geçen hafta destek verdiğimiz adamlar arkamızdan kuyumuzu kazmışlar. Önceden de böyle olaylar oldu ama artık yeter kimin ne hali varsa görsün. Şikayet etmeye de gelmesin kimse sadece kendi sorunlarimla ilgileneceğim. Sorunlarını ve bu sorunların kaynaklarını kendileri düşünsün herkesin az çok beyni var

Abi benim de başıma geldi bir konuda arkalarından konuştukları arkadaşımı savundum ve bir süre sonra bu çocuk tarafından arkamdan konuşulup karalandığıma ortam içerisinde küçük düşürülmeye çalışıldığıma şahit olduğum için artık kimseye karışmıyorum artık hak eden insanlarla diyalog kuruyorum

Bazen de iğneyi kendinize batırmanız gerekiyor. İletişim kurarken insanlara karşı nasılım diye kaç kere sordunuz kendinize kaç kere sorguladınız bunu. Siz yeterince pozitif iletişim kurmaya çalışmanıza rağmen karşı taraf sizi zehirlemeye çalışıyorsa yada dinlemiyorsa orada konuşacak bir şey yoktur en iyisi koşar adımlarla uzaklaşmak olur. Geçtiğimiz zamanlarda insan kazanıp dengeli bir ilişki kurabilmek çok zor buna katılıyorum.

İş yerinde hep bunları yaşamam. Sizin bunları yazmanız. Üst üste gelince bi ben yalnız diilim oh be dedim kendime. Ofiste yanımdaki çalışanla bi şey konuşuyorum ertesi gün sekreterin ağzından çıkıyor konuştuklarım. Kimseye güvenmeden de yaşanılmaz ki. Kimseyle konuşmadan ömür geçmez ki. Herkes bi pozisyona gelirim zihniyetinde. Müdür beni beğenir işimde terfi alırım zihniyetinde. Bu hırslar çekilmez bi vahşi ortam yaratıyor iş hayatımda. Bazen boğulacakmışım gibi oluyor. Sonra devam etmeye çalışıyorum. Hoş devam etmek zorundayım da. Başka pek bi çarem yok çünkü. Ama her şey daha bi güzel olabilirdi. Böyle olması çok bi gereksiz yük çünkü.

İğneyi kendimize batırmaktan kastın bu boş insanlara vakit ayırmamamız gerektiği ise katılıyorum. Yoksa kendimize bakmadan insanları eleştirmeye hakkımız yok gibisinden ise malesef buna katılamayacağım.
Benim insanlara Karşı nasıl olduğumu sormama gerek yok. İnsanların yüz ifadesi,hal ve hareketleri ve tavırları zaten bunu belli eder. Belli etmiyorsa zaten konuşmak istemiyordur. Bunu aşağı yukarı anlayabiliyoruz. Ona göre bir tavır alıp sohbeti belli bir mesafede tutmamız gerektiğinin matematiğini yine kendimiz yapmamız gerekiyor.

İğneyi kendimize batırmaktan kastım hocam her insanın kötü zamanları olabiliyor akan zaman içerisinde belki de normal olmayan insan biz olabiliyoruz farkında olmadan insan psikolojisi çok tutarlı değil ne kadar hesaplamalar yapmaya çalışıyor olsak bile duygusal tarafın baskınlığı hissedilebiliyor. Karşı taraf dediğim gibi tamamen zaman kaybıysa arkaya bakmadan uzaklaşmak iki taraf içinde hayırlısı olur :)

Valla açıkcası benim kötü zamanım olduğunda kendimi her şeyden soyutluyorum. Hal böyle olunca sosyal medya,arkadaşlıklar ve kriptodan biraz uzaklaşıp inzivaya çekilmek benim adıma iyi geliyor. Diğer insanların da moralini bozmamak ve olumsuz etkilememek adına bunu yapabiliyorum. Bunu yapamayıp sataşanlar insanlar için iğneyi kendisine batırması gerekiyor. O konuya böyle açıklık getirelim. Yoksa diğer türlü ben ne yapıp yapamayacağımı bildiğim için çevremi böyle durumlarda kendimden uzak tutuyorum zaten.

Böyle zamanlar inzivaya çekilip kendinize yönelmeniz çok güzel. İğneyi kendisine batırması gereken çok fazla insan var ben genel olsun diye bir durup düşünülsün diye iğneyi bir batırın bakalım demek istedim. Farkındalık, bilinç her insanda parmak izi gibi farklı işliyor.

90larda daha fakirdik, herkesin çifter evi arabası yoktu,sürekli oraya buraya tatile gitmiyorduk, bayramda otel yerine  anamızın-babamızın yanına gidiyoruk ama toplum olarak daha düzgündük, daha insan gibiydik.