Bitcoin Forum

Sanırım çalıkuşu romanında geçiyormuş bu söz, Reşat Nuri Güntekin romanı...Sağda solda duyardım bu sözü, şimdi aklıma geldi birden...

Kimi vatan sevdalısı olur ama ya sürgün edilir ya hapse girer, çok örneği var, yazmaya gerek yok.

Kimi benim gibi para kovalar :) ömrü boyunca parasızlık çeker, kimi de osurgunu satıp paraya para demez  :-[

Kimi "evlaaadımmm" der "anammm" der "sevgilimmm" der en büyük darbeyi onlardan yer ya da sevdiği kişi hayatını kaybeder, müthiş bir travma yaşatır.

Siz neyle intiham oluyorsunuz?

Maddi anlamda hep orta direk ve civarıydık ailece hocam, özellikle 90 lar ve 2000 lerin başı itibariyle zor zamanlarımız da oldu ara ara ama şükür kimseye muhtaç olmadık, ben kişisel olarak hiçbir şeye körü körüne veya çok büyük tutkuyla bağlanan biri değilim, hayatım boyunca da sadece 2 adım önümü görebilecek durumdaysam, bir adım atıp bekleyip tekrar adım attım genelde. Bunda sanırım yetiştiğimiz şartların da etkisi var, önce yetinmeyi bilmeyi öğretti hayat galiba bize. İmtihana gelince, tek bir seçenek üzerinden gitmektense, birçok yaşananın birleşerek tek bir sınav haline dönüşme ihtimali bence daha kuvvetli hayatta.

İnsanı en çok yıpratan aile sevgisinden uzak yaşamasıdır hocam aile sevgisini pek az almış birisi olarak yani sorunlu bir ailede bir dönem büyümüş birisi olarak insanın en çok yaralandığı şey anne babasından gereken sevgiyi görmediğini çocuğu olduktan sonra daha net anlamasıdır çocuğum oldu ve ailemi sorgulamaya başladım bunlar nasıl yapıldı biz çocuk değil miydik diye neyse bizim de geçmişimizde belli sorunlar var işte

Kripto paralarda sınanıyorum. Tabii kripto paraları tanıdığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Bununla ilgili bir şikayetim yok aslında. Fakat kripto paraları daha erkenden tanımak isterdim. Çünkü çoğunluğa göre geç kalmış biri olduğumu düşünüyorum bu konuda. Gerçi çok aşırı beklentim de yok. 10 dolardan Bitcoin alamadığım için hayıflanmıyorum. Fakat 60 bin dolar bana biraz yüksek geliyor. Marketin bugünlerdeki hali de baya kritik. Geleceğe güvenerek Bitcoin alsam bile paramın yarı yarıya eridiği bir günü görme ihtimalim varmış gibi hissediyorum. Keşke bir tuşta zamanı 4-5 sene sonrasına taşıyabilsem bir anda.

Hocam çocukluk travmaları çok derin olabiliyor zaman zaman, nispeten az sevgiye maruz kalmış olmanın izleri ömür boyu insanın yüreğinin cebinde kalıyor maalesef, ki en çok üzüldüğüm durum insanoğluna dair bu. Maddi yetersizlikler gibi sebepler de belli başlı şeylerin eksik yaşanmasını sağlasa da, sevgiye dair eksiklikler ile hiç mukayese edilmez. Ama hayat devam ediyor en nihayetinde, oraya takılıp kalmak hiçbir şeyi çözmüyor, Allah bağışlasın kendi çocuklarınızı, en azından onlar sizden daha şanlı şekilde yetişiyordur.

Bir şeyi ne kadar çok isterseniz veya severseniz o gerçekten sizin imtihanınız oluyor. Bu durumun sayısız örnekleri vardır kimi inanır kimi inanmaz orası ayrı konu. Mesela bir çok defa şunu duydum çocuğum olmuyordu çok dua ettim çocuğum olursa şöyle yapıcam böyle yapıcam diye sonra nasip oluyor kavuşuyor kimi şükrünü gösteriyor kimi unutuyor ama aradan 5-10 yıl geçiyor bu sefer veren alıyor senden emanetini deniyor seni yine aynı şükrü gösterebiliyor musun diye. Cidden bu durumu çok kez gözlemledim yine benzer bir durum falancının eşi şöyle şöyle yapmış benimki yapsa anında boşarım gibi laflar oluyor ya işte o laf o kişinin imtihanı oluyor aynını yaşıyor bu nedenle büyük lokma ye büyük laf etme.

Hayat boyu çok imtihan oluyoruz kimi zaman parasızlık kimi zaman hastalıkla kimi zaman bir yakınımızı kaybederek her imtihan bir olmuyor kimisi çok ağır olabiliyor. Derdi veren sabrınıda veriyor sabretmek gerekir.

Hocam 43 yaşındayım, hayatta öğrendiğim yegane şey, yaradan dışında hiçbir şeye çok bağlanmayacaksın, ya da şöyle ifade edeyim, yaradılmış her ne varsa değerini yaradanda göreceksin. Ne zaman herhangi bir şeye haddinden fazla ilgi göstersem, eninde sonunda elimden kayıp gitti mutlaka, hayvanları severim mesela, en çok ilgi gösterdiğim kümesimdeki en güzel hayvanların başına mutlaka birşey gelmiştir, bu herhangi bir gündelik eşya da da aynı oldu, başka şeylerde de. Bu durumu en iyi çözecek şey Can Yücel ustanın Bağlanmayacaksın şiiridir.

ömür geçiyor sınav süresi bitiyor

looooooadinggg

paran olsa da olmasa da...
sevdiğin şeylere sahip olsan da olmasan da...
mutlu olsan da olmasan da...

lanet para ve biraz özgürlük istedim sadece ki para da özgürlük için gerekli o yüzden...bu kadar zaman geçince insanın içinde iştah arzu da kalmıyor, her şeye herkese siktir çeken asabi biri oluyor ya da bazen numaradan normal davranan bir iki yüzlü hypocrite :P

hayatta zaman kazanmaya oynuyor gibiyiz ama aslında zaman kaybediyoruz çünkü 1 nano saniye bile geri gelmeyecek. en sonunda bu boktan yaşama veda edip "şu kadar ömür sürdü" denilecek arkamızdan o da 1 hafta 1 ay sürecek, sonra komple unutulacağız. aq hadi unutulmak neyse de bari istediğimiz gibi yaşayabilseydik. shit