Sanırım çocuğunuz yok, bu varsayımdan yola çıkarak sizin söyledikleriniz akla uygun ancak duygulara uygun değil, hiç bir ebeveyn çocuğunun ölmesini istemez, bu yüzden ister down sendromlu olsun, ister otizmli, ister bedensel engelli doğsun, bunun hiç bir farkı yok, şimdi size bu söylediklerim mantıksız gelebilir ancak bunu çocuğunuz olduğunda daha bir anlayacaksınız,
Ayrıca empati yapın diyorsunuz ya, peki şöyle bir empatiye var mısınız? Ya o bedensel, zihinsel, psikolojik engelli olan kişi siz olsaydınız? Kişiler kendileri bu hayatları seçmiyor, hayat insanlar bahşedilmiş bir nimet, kiminin sınavı bedeniyle, kiminin sınavı evladıyla, kiminin aklıyla,
Kolay olan doğal seleksiyon, zor olan onları yaşatıp topluma faydalı birey haline getirmekte, ailelerde zor olanı seçiyor, yaşam bize verilmiş bir mucize ise, bunun elden alınması bize düşmez diye düşünüyorum,
Çocuğum yok eğer olsaydı engelli bir birey olarak hayatına devam etmesini kesinlikle istemezdim. Empati yapıyorum sonuç bu zaten bir insan 1, 2 ve 3 belki 4 yaşlarını hatırlamaz burada eleme sisteminin olacağını bile bilmeyecektir diğer türlü hayat boyu hatırlayacağı acılı bir hayat çekecektir doğal seleksiyonun olması mantıklıdır.
Zaten başımıza ne geldiyse duygularımızla hareket ettiğimiz için geldi mantığımızla verdiğimiz kararların çoğu doğru fakat biz uygulamada tıkanıp kalıyoruz.
Show Posts
