Bence bu ülkenin en üzücü tarafı çok büyük bir kısmın, milyonlarca kişinin anlamlı, güzel bir hayat yaşayamayacak kadar geliri olması. Ben de yetim maaşıyla yaşamış biriyim ama üniversitede kıt kanaat geçinirken bile çok güzel anılar yaşayabildim, kendimi geliştirecek etkinliklere vs. katılabildim. Şu andaki gençlere gerçekten çok ama çok acıyorum. Asgari ücret kazanan bir ailenin çocuğu İstanbul'da nasıl üniversite okuyabilir, nasıl hayatta kalabilir. Dar gelir her zaman vardı ancak alım gücünün bu kadar düştüğü, bu kadar çok sayıda insanın bırakın anlamlı yaşamayı, karnını doyuramayacak hale geldiği bir zaman hiç olmamıştır. Oturup sabahlara kadar konuşabiliriz şu açlık sınırı için. Yazık gerçekten yazık. Kaç jenerasyon heba oldu. Bunların acısını 2040'ta 2050'de vs çok acı şekilde göreceğiz bence.
Mecburen İstanbul’da üniversite kazanmış fakir ailenin çocuğu ek işe gidecek, bu da öğrenciyi derse motive edemeyecek, bir öğrenci için genelde garsonluk, komilik işleri var, bu işler de bazen gece geç saatlere kadar çalışmayı gerektirebiliyor, çocuk dersine mi odaklansın, işine mi versin kendini, artık gerçekten çok zor bir dönemden geçiyoruz ,
