İş hayatımda sıklıkla yaşadığım bi durum. Bazen ipin ucunu kaçırıyorum. İşleri iyi takip edemiyorum. Ve dengeden dengesizliğe geçiyorum. Neyseki sevkiyatçılarla aram iyi olduğu için bi telefonla durumu kurtarıyorum. Ve tekrar dengeye geçiyorum. Bizim ofistekiler her kaçırdığım işi yakalasa başım daha bi çok ağrır.
Ama bana kalırsa her dengesizlik bize bişiler katıyor. Dengesizlikler insanı uçurumun kenarına itmiyor. İnsanı olgunlaştırıyor. Hatalardan, hatasızlığa giden bi yol yaratıyor bu geçişler. Kusurlardan kusursuzluğa giden bi sinerji örüyor çevremize. Ben pozitif baktığım için böyle düşünüyor olabilirim tabiki. Bu konudaki eleştirilere açığım.