Hiç ölüm korkusu yaşadınız mı?

[xzone]

Konuya baktım da ne kadar çok ölümün kıyısından dönen olmuş 
Ölümden daha sıkıntılısı etrafındaki insanları uğraştırarak ölmek. Ciddi bir rahatsızlık yaşadıktan sonra ailenin, arkadaşlarının, sevdiklerinin senin iyileşmen için haftalarca ya da aylarca uğraşması. Kendi işlerine gidemiyorlar, sinir harbi yaşıyorlar, moral zaten bitmiş oluyor. Başkasının yardımı olmadan kişisel ihtiyaçlarını bile yerine getiremiyorsun. Sanırım bu süreç daha korkutucu ve daha çok üzen kısım oluyor

[lossnet]

Konuya baktım da ne kadar çok ölümün kıyısından dönen olmuş 
Ölümden daha sıkıntılısı etrafındaki insanları uğraştırarak ölmek. Ciddi bir rahatsızlık yaşadıktan sonra ailenin, arkadaşlarının, sevdiklerinin senin iyileşmen için haftalarca ya da aylarca uğraşması. Kendi işlerine gidemiyorlar, sinir harbi yaşıyorlar, moral zaten bitmiş oluyor. Başkasının yardımı olmadan kişisel ihtiyaçlarını bile yerine getiremiyorsun. Sanırım bu süreç daha korkutucu ve daha çok üzen kısım oluyor

Aynen ben de katılıyorum dediklerinize. Ölümün de hayırlısı olsun derler ya hani. Kimseyi yormadan, çevremizdekilere eziyet etmeden göçüp gitmek... Yıllarca yatağa bağımlı halde yaşayanlar var, bu da hayatın bir gerçeği maalesef. Ölüm gelecekse birden gelmeli. Allah herkese şifa versin, amansız dert göstermesin.

[wolwoo]

2014 yılında bayin kanaması teşhisi konuldu. Doktorların dediğine göre benimki gibi beyin kanaması grubu hastaları ortalama teşhis konulduktan 3 yıl sonra ölüyormuş.
Yani teknik olarak benim 2017 yılı sonlarına doğru ölmüş olmam gerekiyordu ama yaşıyorum.
Açıkcası ölümden korkum yok. İnme, körlük, demans, parkinson gibi şeylerden korkuyorum ben.
Bunlar başıma gelmeden ölürüm inşallah. Çünkü ülkemizde yasal düzenleme ile bu durum kısıtlanmış durumda:

Ülkemizde 1998 yılında yayınlanan Hasta Hakları Yönetmeliğinin "Ötenazi Yasağı" başlıklı 13. maddesine göre, ötenazi yasaklanmış durumda.
Söz konusu maddede şöyle deniliyor:
"Tıbbi gereklerden bahisle veya her ne suretle olursa olsun, hayat hakkından vazgeçilemez. Kendisinin veya bir başkasının talebi olsa dahi, kimsenin hayatına son verilemez."

Oysa insan hayat hakkında vazgeçebilmelidir bana göre.

hocam çok geçmiş olsun
eskiler genelde "Allah ele ayağa düşürmesin" der, ölümün de yaşamın da hayırlısını versin ama can tatlıdır hocam
hasta haklarına gelince zaten uygulamada öyle birşey olmadığı için sorun da yok, sistem ötenaziye gerek kalmadan gönderiyor zaten

https://720p-izle.com/detay/you-dont-know-jack.html
Al pacino'nun şu filmi gayet güzeldir ama adamın içini karartır, Heidi'yi bile intihara sürükler

[otto_diesel]

Allah korusun hiç yaşamadım. yaşayanlara Allah sabır versin. özellikle hastalık vesaire olduğunda zor. her şeyin başı sağlık, şimdi evde otururken bir başın ağrısa bak bitti gitti. o gün keyifsiz gecer başın zonklar.  bir dizin ağrısa bir belin ağrısa aynı şekilde ağrıyla oturursun.

[Muhtaixa]

Kendim de yaşamadım ama kardeşimi kaybetme korkusu yaşadım. Bundan 5 sene evvel kardeşim yumurtalık kanseri oldu. Önce ameliyat sonra kematrapi derken malum kemoterapi etkileri görülmeye başladı. beynin de ödem oluştu .ödemden dolayı sol elini ve sol ayağını kullanmaaz oldu. Beyinin yapabileceği kalkma oturma hareketlerini de çoğu zaman yapamaz oldu. Bizi bile hatırlamadı bir süre. 45 kilo ya düştü.serumla beslendi. Durumu hep kötü ye gitti. bir ara kızını hatırladı ve kızım için kalkmam gerekiyor dedi. Sonra toparlamaya başladı. Ama kaybetmek üzeeydik. İnsanın en yakınını gözünün önünde böyle erimesini görmesi çok acı. Allah kimseye o hastalığı vermesin.

İnşallah durumu iyidir. Kızıda varmış. Kanser öyle bir illetki tam yendim diyorsunuz tekrar nüksediyor. En korktugum hastalıkların başında geliyor. Yaşama sevinci ve moral en büyük destekcisi oluyor kişinin. Allah şifa versin.

evet daha iyi ama kontrolleri devam ediyor. Risk tam olarak geçmiş değil. Aslında hastane de edindiğim tecrübelere göre bu hastalık hepimizde bir yerlerde var. Ve senin zayıf anını kolluyor. Hem beslenme hem psikolojik. Kardeşim de uzun süre üzüntüye maruz kaldığı sırada öğrendi kanser olduğunu. Her zaman da hayat güllük gülistanlık değil ki. Ama yine de hem beslenme hemde psilolojik olarak hayatta kalmayı güçlü kalmayı öğrenmemiz gerek. Öğreniyoruz, öğrenmeye de devam ediyoruz

[cabsav]

Kendim de yaşamadım ama kardeşimi kaybetme korkusu yaşadım. Bundan 5 sene evvel kardeşim yumurtalık kanseri oldu. Önce ameliyat sonra kematrapi derken malum kemoterapi etkileri görülmeye başladı. beynin de ödem oluştu .ödemden dolayı sol elini ve sol ayağını kullanmaaz oldu. Beyinin yapabileceği kalkma oturma hareketlerini de çoğu zaman yapamaz oldu. Bizi bile hatırlamadı bir süre. 45 kilo ya düştü.serumla beslendi. Durumu hep kötü ye gitti. bir ara kızını hatırladı ve kızım için kalkmam gerekiyor dedi. Sonra toparlamaya başladı. Ama kaybetmek üzeeydik. İnsanın en yakınını gözünün önünde böyle erimesini görmesi çok acı. Allah kimseye o hastalığı vermesin.

İnşallah durumu iyidir. Kızıda varmış. Kanser öyle bir illetki tam yendim diyorsunuz tekrar nüksediyor. En korktugum hastalıkların başında geliyor. Yaşama sevinci ve moral en büyük destekcisi oluyor kişinin. Allah şifa versin.

evet daha iyi ama kontrolleri devam ediyor. Risk tam olarak geçmiş değil. Aslında hastane de edindiğim tecrübelere göre bu hastalık hepimizde bir yerlerde var. Ve senin zayıf anını kolluyor. Hem beslenme hem psikolojik. Kardeşim de uzun süre üzüntüye maruz kaldığı sırada öğrendi kanser olduğunu. Her zaman da hayat güllük gülistanlık değil ki. Ama yine de hem beslenme hemde psilolojik olarak hayatta kalmayı güçlü kalmayı öğrenmemiz gerek. Öğreniyoruz, öğrenmeye de devam ediyoruz

Kanser geni herkeste var. Kanser büyümeye yardım eden bir gen ama bozuldugu ve gereksiz büyümeye başladığı an hastalıga dönüşüyor. Stres üzüntü en büyük kanserin destekcisi. Moral en büyük düşmanı.
Genetik olarak sizde tehdit altındasınız kendinize iyi bakın.

[anonymous3x]

Artık ölümle geziyorum. sonbahar çiçekleri gibi solgunum. Ölümle yaşamak herkesin yapacağı bir şey değil bundan 50 sene sonra olmayacaksın ve dünyaya bile sahip olsan sonun iskelet olacak.Ya hiç dogmamis gibi olacaksın  ya da yaptıklarından hesaba cekileceksin. Bana kalırsa bir iskelet bir gübre olacaksın. Dünyaya bir kere geldin ve bu tarihlerde geldin. Şimdi basladigin noktaya yani yokluga doğru gidiyorsun.

Çok degil 50 sene, öyle hızlı geçer ki ne olduğunu anlayamazsın. Mesela  son altcoin sezonunun üzerinden bile 3 yıl geçmiş rüzgar gibi geçiyor zaman. Dün gibi hatırlıyorum oysa. Sanki dün gibi yaşamıştık.

Bir rüzgar gibi geciyor hayat...
Ve ölüm yaklasıyor her an her saniye.

Ve bunları düşünerek yaşamak her insanın yapacağı bir şey degil. Çoğu insan doğası gereği ölünceye kadar ölümü düşünmemeye çalışır.

[ajanwalker]

40 yaş sendromu diye birşey var herkes yaşıyor mu bilmiyorum ama bazen bana da oluyor. Hele zaten son 1.5 yıldır covid nedeniyle yaşamayan yoktur.

[kriminall]

Ölüm,

Hakkında ne kadar çok şey yazsanız da kaçınılmayacak bir son, bir veda, insanı derinden etkileyen bir durum düşününce tahtaları yerinden oynatır gibi oluyorsunuz, aslında inanışlarımız gereği tedbir alması da bir o kadar kolay günde 10 dakika 5 kere namaz kılmak, hatta bazı namazlar birkaç dakikada da bitiyor rekatları az olanlardan bahsediyorum, tabi sadece namaz insanı cennete götürmez, iyi insan olmak her şeyin başı, çok fazla düşününce şöyle diyorum yıl 2021 ve dünya milyonlarca yıldır var sen bundan öncesini hatırlamıyorsun, demek ki ölümden sonra da hayat var, sakin ol ve gerekliliklerini yap, zaten yapmazsanız boşuna yaşıyor hissine kapılıyorsunuz,

[trendcoin]

ecelden önce ölümün olmadığını bilen birisine ölüm korkusu sorulmaz diye düşünüyorum (kurtlar vadisi dizi müziklerinden birisi ile okunması tavsiye edilir :d).

[ZekiBeyy]

Hocam yaşadıklarının çoğu strese bağlı panik atak ve takıntı hastalığıdır burada en ufak şeyi büyütürsünüz. Sık sık kalbim  atıyor mu? diye kontrol ediyorsunuzdur. Stres panik atak ve ilerisi depresyon...

Bazen insan kendini güçsüz hisseder cesaretsiz hisseder bu gibi durumlarda olabildiğince bu durumlardan uzak olmakta fayda var. Psikiyatri yada psikologla görüşmek faydalı olacaktır bazen psikiyatri doktorunun verdiği ilaç sizi dahada kötü yapabilir çok ilaç var ama size iyi geleni bulana kadar çok zaman geçiyor. İlacı kullanmadan mutlaka prospektüsünü okuyun bazen bakıyorsunuz etkilerinden çok yan etkileri gözünüzü korkutuyor

Kendinizi bir şekilde avutmanız gerekiyor bazen ben panik atak konusunda bunu deniyorum nasıl olsa zaten bir gün öleceğim diyorum bir nebze olsun rahatlatıyor. hastalık olarak gerçekten çok zor durum Allah düşmanıma dahi vermesin ne yediğinizden içtiğinizden ne yaşadığınızdan anlıyorsunuz hiç bir şeyden keyif almıyorsunuz bir ağaç gibi rüzgar nereden eserse o yöne hareket ediyorsunuz bitkisel hayat gibi bir şey...

Bende bir kaç kez boğulma tehlikesi atlattım ilkinde yüzme bilmiyordum birisi kurtardı 2. sinde biliyordum ama panik ataktan biraz zorlandım... O yüzden milyarlarınızda olsa sağlık olmayınca hiç bir yararı yok fakir ama mutlu birine imrenir durursunuz

Siz siz olun doğruluktan dürüstlükten ayrılmayın her zaman doğru bildiğinizi yapın başkalarına yardım edin bu gün olmasada mutlaka bir gün karşınıza çıkar... Birde kendinizi mutsuz ve kötü hissederseniz komedi tarzı yapımlar izleyin çok çok iyi geliyor... Yüzünüzden gülümsemeniz eksik olmasın sağlıkla kalın...

[mandown]

ölüm korkusunu hiç düşünmedim ama canlı canlı yaşadım ölmek korkutmuyorda ölümün nasıl olacağı son zamanların nasıl geçeceği önemli.
Evin içinde göz göre göre ölümün yaklaştığını kabullenmek içinde bıraktığı acı, hastanede doktlarların ellerinden geleni yaptıklarını açıkalamaları, çaresizlik defalarce ölüyor her geçen gün daha da yaşlanıyorsunuz. Ölümün bir sonuç olduğunu düşünen biriyim doğmak gibi....

Yaradan sıralı ölüm nasip etsin.

[Lewan]

Panik ataktan kaynaklanan ölüm korkusunu kast etmediğini  gerçekten ölümle burun buruna kalmayı kast ettiğini düşünerek evet yaşadım hem de bir dal parçası ölümle arama girdi yoksa artık yoktum bazen kayalarda çıkan bir dal hayatını kurtarmak için senelerce sene  öylece bekliyor.

[emrecemsan]

bi keresinde cam duşakabinin tekerleği yerinden oynamıştı. farkında değildim. açtığım anda o camın patlama anını kare kare yaşadım. hayatımdaki en büyük ölüm korkusu oydu. ufak bi kaç çizikle atlatmıştım.

[jakdanyel]

Öğrencilik hayatımda 3 öğrenci arkadaşımla eve çıkmama rağmen özellikle ara tatil ve bayram tatillerinde onlar memleketine dönerken ben şehirde kalmayı tercih ederdim.Evde tek başıma yaşadığım vakit ya başıma bir şey gelirse birisi fark edene kadar çoktan tahtalı köye gitmiş olurum diye çok korkardım. 

[Kusman]

Küçükken ölümden çok korkardım bu korkumu uzun zaman üzerimden atamadım ama insan belirli bir süre yaşadıktan sonra yaşamın da çok anlamlı olmadığını fark ediyor ve ölüme karşı olan korkusu git gide azalıyor.

[verbakalim]

Ölüm döşeğinde birisinin yanına gittiğimde bu durumu tam bilmesem de bana garip bir ağırlık çöküyor. Bu durumu tam olarak anlatamıyorum. Bu durumu hissediyorum. Çok ağır. Bir kaç kere bu durumu yaşlı olan ama gerçekten gün görmüş birileriyle paylaştım. Olanı anlattım. Bana dedikleri sen hissediyorsun orana uzak dur oldu. Elimden geldiğince uzak durmaya çalışıyorum.

[meser#]

Bir kere yaşadım hala hatırladıkça tüylerim diken diken olur. Aslında direk hayatta yaşamadım rüyamda yaşadım. Bir odadayım ama kapkaranlık ama pencereler var komple cam kulpu yok ardında manzara var gibi zar zor seçiliyor derken pencerelerde birden görüntüler oynamaya başlıyor hayatıma dair lan diyorum kim çekmiş beni böyle falan derken ailemi görüyorum pencerenin birinden yukardan bakıyorlar ve ben çukurdaymışım gibi ailem çok gençti falan diyor ve ağlıyor. Ben öldüm mü öldüm mü diye korkmaya başlıyorum ben ölmedim diye çığlıklar atıyorum hiçbiri duymuyor ama baya bi bağırıyorum. Sonra yere çöküyorum elimle gözyaşlarımı siliyorum bakıyorum pencereler yok olmuş oda yavaş yavaş kapkaranlık olmaya başlıyor ve omuzlarımda bir ağırlık beni iyice yere çöktürüyor ve beklemeye başlıyorum derken ezan okunuyor iyice tamam dediğim anda daha ölmedim diye ani zıplama yapıyorum ve hop küt diye yere düşüyorum ve korkumdan ezan bitene kadar kıpırdayamadım bildiğim tüm duaları okudum ve ölmediğimi görünce kalktım güneş doğana kadar paso sigara kahve yaptım ama çok pis tırsmıştım.

[coderben]

İstanbul-Trabzon seferini yapan ve benim de içerisinde bulunduğum uçak hava şartları neticesinde havada zor anlar yaşamıştı.O sırada uçak içerisinde yaşadığım ölüm korkusunu hayatımın hiçbir anında yaşamadım.O olaydan sonra uzun bir süre uçağa binemedim.

[flipme]

Ölüm her dakika aklıma gelmese de aklıma geldiği zamanlarda her normal insan gibi ben de ölümden korkuyordum ama artık eskisi kadar korkmuyorum, çok ilginç ama netflixte ölümden sonra yaşam var mı diye bir belgesel yayınlandı, doğrudur yalandır bilmiyorum, siz izleseneniz belki çok saçma gelecek sizi hiç etkilemeyecek ama ben o belgeseli izledikten sonra ölüm hakkındaki fikirlerim çok değişti ve ilginç bir şekilde ölüm korkum çok çok azaldı.

Psikolojik olarak bu hayatın gerçekten traştan ibaret olduğunu gerçek hayatın bizim burda ölüm dediğimiz olaydan sonra başladığına net bir şekilde inanmaya başladım. Buna dini yönden de bakabilirsiniz ama söylemek istediğim cennet cehennem ahiret inancı değil, sonuçta kendisine dindar diyen ve ahiret hayatına inanan insanlar da ölümden korkuyor.