Sanırım çalıkuşu romanında geçiyormuş bu söz, Reşat Nuri Güntekin romanı...Sağda solda duyardım bu sözü, şimdi aklıma geldi birden...
Kimi vatan sevdalısı olur ama ya sürgün edilir ya hapse girer, çok örneği var, yazmaya gerek yok.
Kimi benim gibi para kovalar
ömrü boyunca parasızlık çeker, kimi de osurgunu satıp paraya para demez
Kimi "evlaaadımmm" der "anammm" der "sevgilimmm" der en büyük darbeyi onlardan yer ya da sevdiği kişi hayatını kaybeder, müthiş bir travma yaşatır.
Siz neyle intiham oluyorsunuz?Maddi anlamda hep orta direk ve civarıydık ailece hocam, özellikle 90 lar ve 2000 lerin başı itibariyle zor zamanlarımız da oldu ara ara ama şükür kimseye muhtaç olmadık, ben kişisel olarak hiçbir şeye körü körüne veya çok büyük tutkuyla bağlanan biri değilim, hayatım boyunca da sadece 2 adım önümü görebilecek durumdaysam, bir adım atıp bekleyip tekrar adım attım genelde. Bunda sanırım yetiştiğimiz şartların da etkisi var, önce yetinmeyi bilmeyi öğretti hayat galiba bize. İmtihana gelince, tek bir seçenek üzerinden gitmektense, birçok yaşananın birleşerek tek bir sınav haline dönüşme ihtimali bence daha kuvvetli hayatta.
