30 Olmak

[Gencecikmen]

Maalesef dün itibari ile yüzüme vuran gerçeklik. Zaman bu kadar hızlı akıp giderken, yüksek lisans bitip işe girmem gerektiği zaman anlamıştım büyüdüğümü bir de 30 olduğumu fark ettiğimde. İlk başta "maalesef" diyerek başladım çünkü arkama baktığımda 29 yılın sonunda hala okul okumaya çalışan (doktora), sevmediği bir işte çalışan, ülkeden ümidi olmayan, yalnız ve çaresiz buldum kendimi. Küçükken hep çalışkan olursam iyi okullar okursam güzel bir hayatım olacağı söylendi. Şimdi geldiğim noktada okumanın değil dayıya sahip olmanın önemli olduğunu öğrendim. Dayın yoksa sevmediğin bir işte ömrünü boşa harcayacağını öğrendim. Dayın yoksa ülke de öteki olacağımı ve hayallerimin önemsiz olduğunu öğrendim. Eğer çok yakışıklı veya çok zengin değilsen yalnız olacağını öğrendim. Ve bunların hepsini öğrendiysen çaresiz olacağımı da öğrendim. Ömrümün ilk 29 yılı bu kadar kötü iken bir de üstüne 30 olmak çok koydu. Elimde biram saatlerdir düşünüyorum, üstünde mavi önlük beyaz yakalı o sevgi pıtırcığı çocuk nasıl bu hale geldi diye. Ne ara gözlerimin altında çizikler çıktı diye. Yada üniversitede şişenin dibini görmeden kalkmayan ben şimdi bir iki kadeh sonrası götü başı dağıtır hale geldim. Sürekli arkadaşları olan, ortamı, eğlencesi bitmeyen ben ne ara asosyal, arkadaşı ve çevresi olmayan birine dönüştüm bilmiyorum. Ben okurken ne ara herkes büyük büyük adam olup evlenip yuvalar kurup ana baba filan olmuş. Bilemiyorum belki de üniversitenin bitip işe başlamak gibi 30 olmakta benim zihnimin derinliklerinde bir yerde bir basamakmış ve bu basamağa gelince psikolojik bir düşüş yaşadım.

[1713571311]

1713571311

[1713571311]

1713571311

[1713571311]

1713571311

[RaltcoinsB]

Hayata güzel bir yerden tutunmuşsunuz işte siz de hocam belki yakışıklı değilsiniz belki zengin değilsiniz bunları bilmiyorum ama eğitim hayatınız bana Zeki olduğunuzu gösteriyor zeka da zaten yakışıklılığı veya babadan gelme zenginliği arkaya atan birşey bana göre. Dayımız olmayabilir, hayat bize çeşitli silleler atmış olabilir veya hayatta farklı yollar seçmek zorunda bırakılmış olabiliriz bunlar bize aciz olmayı veya üzülmeyi değil şartlara göre yaşamayı öğretiyor belki x kişisi torpil ile bir yere gelmiş ancak siz zekanızla o seviyeye ulaşan birisiyseniz sizin değil onun korkacağı şeyler olur hayatta . Siz daima güçlü olacaksınız, onlar daima kaybedecekler.

Yaş konusuna gelirsek her yaşın bir güzelliği var ben en güzel yaş aralığımı 13-16 olarak tutuyorum ancak bu size göre değişir 30 dan sonraki yaşlara da bizim gibi geleceksiniz önemli olan bizden sonralara düzgün bir rol model olmak düzgün bir birey yetiştirebilmek hissettiğiniz yaştasınız zaten önemli olan o 30 veya 60 sadece birer sayı geçici bir handa kimin önce kimin sonra doğduğunun ne önemi var ki? Sonuçta hepimiz bu handan dışarıya geçeceğiz.

[anonymous3x]

Yolu yarılamışsınız sayılır. Umarım hayallerinize bir an önce ulaşırsınız.

[onlyyou34]

30'a merdiven dayayanlardan birisi de ben oluyorum, özellikle üniversite bittikten sonra zamanın ne kadar hızlı geçtiğine inanamıyorum. Yalnızlığınızdan bence utanmayın çünkü kaliteli insan kalmadı nerde çokluk orda bokluk gibi bir durum var insan içinden çıkmayan insanların emin olun birçoğunun rezil hayatları var bir yandan da yalnızlık Allah'a mahsus umarım frekansınız kişilerle tanışır hayal kırıklığı durumlarınızı aşarsınız

[anonymous3x]

30 yaşına gelmiş kişilere 5 sorum var

1- işiniz var mı
2- evlendiniz mi
3- eviniz var mı
4- arabanız var mı
5- hayatın amacını nedir

[ZekiBeyy]

Hayatın gerçeği budur doğduğun günden itibaren artık sayılı günler işlemeye başlar. İnsan hayatının ilk 20 yılı en uzun zamanı derler artık bu 20 yılın ne kadar çabuk geçtiğini hepimiz biliyoruz ve sonraki 20 yıl çok daha çabuk geçiyor emin olun. Okul biter askerlik iş hayatı derken 30 lu yaşlar başlıyor 31,32,33 derken 2 ay sonra bende 40'lı sayılara başlangıç yapacağım, yıllar hızla akıp geçiyor maalesef.

Maalesef ülkemiz zor dönemden geçiyor geçiriliyor bu konulardan iyice sıkıldım o yüzden bu konulara pek değinmek istemiyorum umarım gelecek daha iyi bir gelecek olur diye ümit ediyorum, ülkemizi ve milletimizi hak ettikleri refah düzenine çıkaracak yöneticilerimizde inşallah gelecektir benim hâlâ umudum var. Diğer konuya gelecek olursak

sevmediği bir işte çalışan

Ya sevdiğiniz işi yapacaksınız yada yaptığınız işi seveceksiniz sevmeyerek yapılan işte verimli olmazsınız.

Dayın yoksa ülke de öteki olacağımı ve hayallerimin önemsiz olduğunu öğrendim

ülkemizde torpil kayırma vs çok fazla evet katılıyorum neredeyse tüm kurumlarda siyaset işliyor ama bu dünyanın sonu demek değildir siz kendinizi her daim geliştirebilir çok daha iyi konumlara gelebilirsiniz. Hayatın bazı dönemleri zor geçiyor bazı dönemleri de güzel ve rahat bunu yaşayan arkadaşlar ne demek istediğimi çok iyi anlayacaklar.

Okulda okurken bakış açınız farklı olur okul ortamındasınız ve sürekli bir şeyler öğreniyorsunuz formüller hesaplamalar vs ama gerçek iş hayatına atıldığınızda sudan çıkmış balığa dönüyorsunuz işleyiş farklı geliyor ve alacağınız ücrette hayli az gelecektir gözünüze. Çalışmaya devam ettikçe iş hayatını öğrenmeye başlıyorsunuz okuduğunuz öğrendiğinizle alakalı olmayan işler yapıyorsunuz ve şunu soruyorsunuz kendinize ben bunun için mi? okudum bunca sene...

Hayat öyle yada böyle geçiyor geçmişe takılmadan bu günü yaşamak lazım yoksa yarın olduğunda bu gün bitmiş olacak anı yaşamak çok daha iyi olacaktır. Ayrıca okumanın yaşı yoktur insan hayatı boyunca bir şeyler öğrenir her öğrendiğiniz size tecrübe olarak kalır. Kendinize hedefler koyun ve o hedeflere ulaşmak için uğraşın çalışın derim umutsuz olmak yerine ümit etmeyi ve ne olursa olsun hayatta mutlu olmaya çalışın, hayat zaten sıkıcı biliyorum sizi mutlu eden arkadaşlarınız olsun sevdiğiniz hobileriniz uğraşlarınız olsun eminim ki hayat çok daha iyi gelecektir.

Yaşada takılmayın nasıl olsa zamanı durduramıyoruz dolu dolu yaşamaya özen gösterin sağlığınıza da dikkat edin derim.

Konuya anlam katacağını düşündüğüm şiirin bir kısmınıda buraya bırakıyorum.

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün. Delikanlı çağımızdaki cevher, Yalvarmak yakarmak nafile bugün, Gözünün yaşına bakmadan gider. Şakaklarıma kar mı yağdı ne var? Benim mi Allahım bu çizgili yüz? Ya gözler altındaki mor halkalar? Neden böyle düşman görünürsünüz, Yıllar yılı dost bildiğim aynalar... Cahit Sıtkı Tarancı (1956 yılında 46 yaşında vefat etmiştir.)

[Lachrymose]

İlk olarak şunu belirtmeliyim ki insan tek başına olduğunda değil; ilgi görmek istediği insandan beklediği ilgiyi göremediğinde "yalnız" hisseder. Yani şu an herhangi birinden ilgi beklemiyorsan hissettiğin şey "yalnızlık" hissi değil, "herkes evleniyor ben evlenemiyorum, yaşıtlarımdan geri kaldım, kaçırıyorum" hissidir. İşin gerçeği yaşıtlarının çoğu da bu tarz şeyler hissederek aslında hiç sevmedikleri "rastgele" insanlarla evlendiler. Yani kaçırdığın pek bir şey yok. Yakışıklılık, para falan bunların yalnızlıkla en ufak ilgisi yok. Aç sabah programlarını ağzında dişi olmayan adamlar/kadınlar 3lü, 4lü; ne anlamı var, hiçbir anlamı yok.

- Para bulunur, yoksa da kimseye el açmadığın sürece sorun değil.
- İş bulunur, yoksa da sorun değil; mutlaka kurulur.
- Yaş desen, her yaşın tadı ayrı. Gençlik falan filan, içimiz çürümüş, okul zaten angarya iş ve benlik değil.

Benim de yaşıtlarım mezun oldu mesela; bende bu dönem 3 kırık var. Hayatımız + ve -lerle dolu ve bazı tercihler yapmak zorundayız. Sen doktora yapmışsın, daha ne, zaten 4 - 4lük olamazdın. Kendi elinde olmayan "ülkenin durumu" için de negatif düşünmek yerine proaktif düşünüp bu işin içinden bir şekilde çıkmak lazım.

[W Jr.]

30 yaşına gelmiş kişilere 5 sorum var

1- işiniz var mı
2- evlendiniz mi
3- eviniz var mı
4- arabanız var mı
5- hayatın amacını nedir

1- Evet
2- Evet
3- Evet
4- Evet
5- Artık hayatımın amacının Türkiye’de yaşanır bir hayat kılmak isteyenlerde destek olmak olduğunu düşünüyorum.Z kuşağı diye tabir ettiğimiz geleceğimizin önemli gençleri Türkiye’de yaşamak yerine Avrupa veya ABD hayali kuruyorsa, ekonominin yıkıldığı ve döviz olarak Türkiye’de yabancı parası olanların krallar gibi yaşadığı bir Türkiye oluyorsa birilerinin bu düzeni değiştirip, eski Türkiye’yi -Sarı saçlım, mavi gözlüm- dönemindeki gibi üreten, gelişen Türkiye yapması için çabalarına yardım etmek olduğunu, Türkiye’nin geleceğin önemli ülkelerinden birisi olması gerektiğini düşünüyorum.

Bu yolda doğru kişilerle yola çıkmak kadar önemli bir şey yoktur.Doğru kişileri bulunca kaybetmemeye çalışın, Türkiye’yi terk etmek isteyen çocuklar değil, düzeltmeye çalışan çocuklar yetiştirmeye özen gösterin.Ha bir de sandığa gidin

[mandown]

Yaş 38

kendimce görebileceğim herşeyi gördüm.
o beş sorunun cevabı evet

5. ise oğlumu bu ülkeden yollamak.

Dünyaya 1 kere geliyorsunuz bu çıkmazdan çıkamıyorsak geleceğimi çıkartacağım.

[kriminall]

Yaş 38

kendimce görebileceğim herşeyi gördüm.
o beş sorunun cevabı evet

5. ise oğlumu bu ülkeden yollamak.

Dünyaya 1 kere geliyorsunuz bu çıkmazdan çıkamıyorsak geleceğimi çıkartacağım.

Oğlunun bu ülkeden gitmesini isteyen tek kişi siz değilsiniz hocam öyle bir durumda olduk ki, hayalimiz yurtdışında nakliyede veya paket serviste çalışmak oldu

[LGD2Business]

Bence hayat 30 yaşından sonra başlıyor. Okul bitmiş oluyor, işini düzenini kuruyorsun evini arabanı alıyorsun maddi olarak verimli yıllarını geçiriyorsun. Fiziksel olarak da en iyi dönemlerini yaşıyorsun. Düşüncelerin oturmuş oluyor geçmişteki bilgi birikiminle hayata bakışın değişiyor genişliyor. Yapmak istediklerini yapabilecek güce ulaşıyorsun, en güzel yaşlardır 26 sonrası özellikle de 30-35 yaş arası. Hayata pozitif bakarsan pozitif yaşarsın, negatif bakarsan çevrende negatif insanları tutarsan sen de onlara benzersin.

[Pierre 2]

Maalesef bu sendromu ben de 30 a ilk girdiğimde yaşamıştım şu an 32 ye girdim ve hayatla ilgili hayalim dediğim bir büyük şey hariç çoğunu gerçekleştirdim. Elbette 30 dan sonra gerçekleşen hayaller 25 teki heyecanı veremiyor maalesef... Bununla birlikte arkadaşların evlenip ufak ufak uzak kaldığınızı da görüyorsun o beni biraz üzüyor. Fakat hayat böyle bir yerde yarın ben evlensem bana da benzeri olacak.

[RaltcoinsB]

Maalesef bu sendromu ben de 30 a ilk girdiğimde yaşamıştım şu an 32 ye girdim ve hayatla ilgili hayalim dediğim bir büyük şey hariç çoğunu gerçekleştirdim. Elbette 30 dan sonra gerçekleşen hayaller 25 teki heyecanı veremiyor maalesef... Bununla birlikte arkadaşların evlenip ufak ufak uzak kaldığınızı da görüyorsun o beni biraz üzüyor. Fakat hayat böyle bir yerde yarın ben evlensem bana da benzeri olacak.

Asıl heyecan 18 e girerken yaşadığımız hocam 18 e girince eee bir şey olmadı aq gibi bir tepki vermiştim herhalde o kafayla vahiy falan inmesini bekliyordum galiba o zaman hayaller de hayatlarda daha güzel daha anlamlıydı şimdi maalesef o hayallerden eser yok hayatta kalma çabasına giriştik

[xzone]

Doktora yapmak dünya çapında bir akademik seviyede olmak demek, siz en güzel yatırımı kendinize yapmışsınız. Ülkenin içinde olduğu ekonomik çöküntü olmasa eminim bu kadar kötü bir seviyede olmazdınız.
Bakmayın insanların "bu kadar okuyacağıma bir iş bulup çalışmaya başlasaydım" gibi söylemlerine. Tamam belki onlar sizden 10 yıl önde, deli gibi paralar kazanıyorlar ama hiçbir zaman doktora yapmış bir insan ile aynı statüye sahip olamayacaklar. Günü geldiğinde iyi ki yapmışım diyeceksiniz. Dayısı ile bir yere gelenler yerine tırnaklarıyla kazıyarak bir yere gelenler her zaman daha değerlidir.

30 yaş hiç ileri bir yaş değil, insanın kendine mihenk taşı olarak belirlemesine de gerek yok aslında. Vücudun en sağlıklı ve dinç olduğu, belirli bir hayat tecrübesine sahip olacağınız yaşlar. Bol bol hobilere odaklanın ve hayattan keyif almaya bakın. Sıkıntılı günler elbet geçer

[Phoenix Anka]

Güzel bir hayat hikayesi aslında. Kaybettiğiniz bir şey yok. Bir çok insan artık hayatını 30 üstüne kurmaya odaklanmış durumda. Eskiden 30 yaş baba yaşıydı. Şimdi 30 yaş üniversite yaşı oldu. Yolun başındasınız. 35 olacaksınız ve sonra 40’ı görürseniz asıl hayatın geride neler bıraktığınız olduğunu anlayacaksınız. Çok güzel akademik bir kariyer sizi bekliyor. Siz aslında kazanan kişilerden birisiniz.

[Uang_kartal]

Hadi uyan, psikolojiye alışmak biraz zaman alıyor ve geçti, neredeyse 30 yıl oldu. Daha doğrusu 28 yaşındayız ve bu yıl 29 Mayıs olacak, eğitimde, parada ve evlilikte yalnız değilsiniz… Planlanacak bir şey var değil mi? Yakın, bitmedi, yeni evlendim, finans dahil bir sürü planlama var, ne yaparsanız yapın çok zor olmayabilir iyimser olalım, umutlarınızı ve hayallerinizi gerçekleştirelim.

[ajanwalker]

Ben 41 yıl 4 aylığım. Hastane barkodunda öyle yazıyor 😀
İnsana 20 yaşına kadar vakit geçmiyor gibi geliyor ama şurası da bir gerçek ki 20 yaştan sonrası şelale resmen. En kötüsü ise bizim çağın bu akp ye denk gelmiş olması. Bir 4-5 yıl daha gelirlerse hepimize geçmiş olsun.

[Gencecikmen]

Ben 41 yıl 4 aylığım. Hastane barkodunda öyle yazıyor 😀
İnsana 20 yaşına kadar vakit geçmiyor gibi geliyor ama şurası da bir gerçek ki 20 yaştan sonrası şelale resmen. En kötüsü ise bizim çağın bu akp ye denk gelmiş olması. Bir 4-5 yıl daha gelirlerse hepimize geçmiş olsun.

Gerçekten haklısınız. Küçükken bir an önce 18 yaşıma geleyim bağımsız ve özgür olayım diye beklerdim. Ama çok zor gelmişti 18 olmak. 18 sonrası ise su gibi akıp gitti. Ve maalesef giderken çok kötü bir çağa denk geldi. En özgür en mutlu geçecek yaşlarımızda ülkeyi, geleceğimizi ve siyaseti düşünmekten heder oldu yaşlarımız. Avrupa'da yaşıtlarımız dünyayı gezer kendilerini keşfederken maalesef bizler sadece onlar izleyerek geçirdik.

[lastcedy]

Maalesef dün itibari ile yüzüme vuran gerçeklik. Zaman bu kadar hızlı akıp giderken, yüksek lisans bitip işe girmem gerektiği zaman anlamıştım büyüdüğümü bir de 30 olduğumu fark ettiğimde. İlk başta "maalesef" diyerek başladım çünkü arkama baktığımda 29 yılın sonunda hala okul okumaya çalışan (doktora), sevmediği bir işte çalışan, ülkeden ümidi olmayan, yalnız ve çaresiz buldum kendimi. Küçükken hep çalışkan olursam iyi okullar okursam güzel bir hayatım olacağı söylendi. Şimdi geldiğim noktada okumanın değil dayıya sahip olmanın önemli olduğunu öğrendim. Dayın yoksa sevmediğin bir işte ömrünü boşa harcayacağını öğrendim. Dayın yoksa ülke de öteki olacağımı ve hayallerimin önemsiz olduğunu öğrendim. Eğer çok yakışıklı veya çok zengin değilsen yalnız olacağını öğrendim. Ve bunların hepsini öğrendiysen çaresiz olacağımı da öğrendim. Ömrümün ilk 29 yılı bu kadar kötü iken bir de üstüne 30 olmak çok koydu. Elimde biram saatlerdir düşünüyorum, üstünde mavi önlük beyaz yakalı o sevgi pıtırcığı çocuk nasıl bu hale geldi diye. Ne ara gözlerimin altında çizikler çıktı diye. Yada üniversitede şişenin dibini görmeden kalkmayan ben şimdi bir iki kadeh sonrası götü başı dağıtır hale geldim. Sürekli arkadaşları olan, ortamı, eğlencesi bitmeyen ben ne ara asosyal, arkadaşı ve çevresi olmayan birine dönüştüm bilmiyorum. Ben okurken ne ara herkes büyük büyük adam olup evlenip yuvalar kurup ana baba filan olmuş. Bilemiyorum belki de üniversitenin bitip işe başlamak gibi 30 olmakta benim zihnimin derinliklerinde bir yerde bir basamakmış ve bu basamağa gelince psikolojik bir düşüş yaşadım.

Vallahi kardeşim zamanın nasıl geçtiği değil zamanı nasıl geçirdiğin önemlidir. Hayatta her zaman zorluklar vardır ve olacaktır. Çok zengin olsanda, çok yakışıklı olsanda, yatın , katın .. herşeyin olsada bu hayatta her zaman bir zorluk vardır. O yüzden karamsarlığı bırakta yaşamak istediğin ne ona karar ver.