İki senedir her şeyi aldık. Daha bi ne alabilirim diyorum bazen. Aldıkça alıyorum. Aldıkça alıyorum. Telefonunu göster diyen dayılar telefonunu göster dese. İki tane telefon göstereceğim yakında.
Paramız değer kaybederken onu değerlendirmek istiyoruz hepimiz. Tek amacımız bu. Başka bi düşüncemiz yok. Bu bi bakıma iyi bişi. Bikaç yıl kullanabileceğimiz eşyalarımız oldu hepimizin. Ama bi bakıma kötü bişi. Çünkü enflasyonu da bi tık biz tetikliyoruz. Biz aldıkça raflar boşalıyor. Yerine yenisini getirenler talebi gördükçe fiyatı arttırıyor. Çünkü malzeme stokları azalıyor. Bitmez bi döngü var bana kalırsa. Bundan kurtulmak için başımızdakilerin zihniyetinin değişmesi gerekiyor.
Biz aldıkça raflar boşalıyor ve yenileri daha pahalı oluyor cümlesi üzdü biraz. Dediğiniz gibi almak istediğimiz ama fiyat sabit kalsa almayacağımız şeyleri aldık ya da almak için zorladık. Fiyatın sabit kalması ya da makul oranda artması gerçekleşmediği için ya ilerde alamazsak ya da çok pahalıya alırsak korkusu tüketimi çok fazla artırdı. Böyle düşünüp de alan insanlara bir şey söyleyemeyiz. Fiyatların bu kadar artacağını bilinseydi daha çok alınırdı çünkü alamamaktan ve ederinden çok fazla vermek istenmiyor. Durumun özeti bu.
Son zamanlarda aldığım şeylerin bazılarını eğer fiyatın artma riski olmasaydı almazdım. Zamanı gelince alırdım. Telefon örneğinize katılıyorum. Umarım doğru adımlar atılır ve içinde bulunduğumuz bu durumdan çıkarız. Ekonominin iyi olması toplumun birçok açıdan da daha iyi hale gelmesine neden olabiliyor.
