TÜRKİYE'DE BUGÜNÜN DÜNYASI SİZİ MUTLU EDİYOR MU?

Bu konuyu Türkiye'de yaşayan insanlarımızın hangi psikolojide olduğunu anlamak ve nasıl bir Türkiye istediklerini hayal ederek anlatmaları ve bizlerle paylaşmaları için açtım, şu dönemde insanlarımızın konuşmaya ihtiyacının çok fazla olduğunu düşünüyorum görüşlerinizi bekliyorum.

İnsanların kafası hep borç ödemek ay sonunu nasıl getireceğim sorularıyla dolu ve insanlar yaşamayı unutmuş durumda.

Borç borç borç borç
Geriye ne mi kaldı
Tabikide torpil ve rüşvet.

Borcu borçla kapatmak. diğer kredi kartından çek diğerine yatır sonra eline geçen parayla asgarilerini ödemeye çalış. Çevremdeki ben dahil birçok insan bu şekilde. Zengin daha zengin, orta kesimi iyice küçülttüler. Fakir daha da fakir... Daha ne kadar böyle gider bilemiyorum.

Küçükken Yeğenime Çikolatalar Alırlardı, Biz Alamazdık Canım Çekerdi Hep.
Yaşım Büyüdü, Çalışıyorum. İstediğim Şeyleri Elde Edebiliyorum Ama Nedense Artık Mutlu Olmuyorum. Doyuma Ulaştım Sanırım.

Kesinlikle mutsuzum. Çok şükür ne benim ne de ailemin borcu yok, ben tutumlu biriydim + onların da yıllar süren uğraşları sonucu borç kalmadı.
Ama aileden ayrı yaşayabileceğim bir ev yok. Hali hazırda ücretler çok düşük geldiğinden çalışma motivasyonum yok. Kiralık eve çıksam bir ton masraf.
Yaşım genç (ama çok genç değil) ve hazırdan baba parası yiyenlerdenim.
Bu nereye kadar böyle sürer bilmiyorum. İnsanların çoğunluğu borç içinde ay sonunu zor ederken bazıları 6 evinin kirasını falan topluyor ve hiç çalışmadan yaşıyor.
Bu adaletsizlik de bendeki yaşam sevincini/isteğini daha çok öldürdü.

Hiç mutlu değilim. Ekonomi berbat. Kendi evim olmasa kirada falan otursam ne yapardım bilmiyorum. Bir yandan siyasi olaylar , ege denizinde ölenler ve haberler her gün içimi karartıyor. İşsizlik ayrı bir dert. DEvlet vatandaşını önemsemiyor o ayrı bir dert. Kapitalizmin en sert yaşandığı bir ülkedeyiz.. Allah sonumuzu hayır etsin.

Bu ülkede yaşamak başlı başına zaten mutsuzluk kaynağı. Çekip gitme fırsatımızda yok ki anasını satayım. Burası tam bir açık hava hapishanesi.

çok şükür maddi manevi hiçbir problemim yok allahımda kimse dara düşürmesin. Mutluluk mutsuzluk kavramı bu ara bende çok karışık bazen kendimi çok iyi motive olmuş bir şekilde hissediyorum bazende bir iki olumsuzluk beim modumu 2-3 gün düşürüyor bazen mutlu muyum mutsuz muyum yada ne hissediyorum sorusuna bile kendi içimde yanıt bulamıyorum eskiden daha zor zamanlar ve dönemler geçirdim ama bu kadar olmazdı hislerim sanırım delikanlı çağım geçiyor ve sorumluluklar bana daha ağır gelmeye başlıyor.

Mutluluk mu? memleket açık hava depresyon sahası olmuş vaziyette.
Toplumun çoğunluğu borcu borçla kapatıp asgarilerini ödüyor sağlıkta devrim yapmışlar hastane acilinde bile nakit olmadığı için kredi kartı ile ödeme yapıyor insanlar.
Borcu olmayan para derdi olmayan insanlar bile toplumsal stres yaşıyor toplum olarak psikolojimiz bozuk vaziyette.
Ben şahsen ulusal tv kanallarını izlemiyorum gündemi takip etmiyorum ona rağmen sinirim bozuluyor strese giriyorum..

Bu sorunun cevabini verebilmek icin ansiklopedi yazmak gerekir.

Çok mutluyum. Ülkemizde her şey çok güzel.

Ülkede parası olmayıp mutlu olan bir kesim olduğunu sanmıyorum.
Parası olanların da büyük bir kesimi mutsuz ve işin en kötü tarafı bu mutsuzluk bulaşıcı.

artık insanların iletişimi bitmiş. herkes iş ev arasında gidip geliyor.
tv nin ve akıllı telefonların esiri olmuş. mutluluk unutulmuş. borç yoksa ceptede para varsa yetiyor.

gunumuz tr sinde hicbirsey beni mutlu etmiyor. trafik bussuru çoban dolu. saygısızlık gırla. ekonomi deseniz zaten bitik. kafa yapısı geriye gidiyor. cahillik biteceğine millet dahada cahilleşiyor.elimde olsa saniye su ulkede kalmam ama mecbur yasıyoruz. olabildiğincede bunları dusunmemeye kendi dunyamda yasamaya calısıyorum.

Mutlu olmak parayla alakalı bir şey değil, kanaatle alakalıdır. Ancak toplum kapitalist düzende kanaatsiz yetiştirildiği için mutsuz insanlar yetiştiriliyor.
Herkes için bir hayal vardır, şu olursa mutlu olacağım diye. Oysa o hedefindeki olunca bir üst hedefe yönlenir. Sonra yeni hedefi olunca mutlu olacağını sanır. Böylece bu kısır döngü devam eder gider. Taki elindekinin kıymetini anlayana kadar yada elindekini kaybedene kadar. Bu sebeple elimizdekinin kıymetini bilelim. Ne demiş atalar Fakirlikten önce zenginliğin, Hastalıktan önce sağlığın, Ölümden önce hayatın kıymetini bilelim.

Saygılarımla

Ülkede düzgün giden ne kaldı ki? Hiç mi güzel bir şey olmaz? Haberleri bile izlemiyorum artık. Kimsenin telaffuz edemediği bir iç savaş yaşıyoruz ve dış savaş tehdidi altındayız. İmkanı olan yurtdışına gitsin hayatını yaşasın, bu milletten bir şey olmaz.

İş yerinde kaypak, iş bilmeyen, insanlıktan uzak, düşüncesiz patronumla, aynı patrona benzeyen müdürümle uğraşmak beni çok yoruyor. Akşam eve gittiğimde sırtımda 1 ton yük taşımış gibi hissediyorum. İşi mi seviyorum ama insanlarla uğraşmak çok zor ve gerçekten çok sıkıldım. Ülkede iş veren kesime tanınmış ayrıcalıklar ve çalışan kesimin haklarının azlığı beni başka ülkelere gitmeye itiyor..

Türkiye cehennemden bir adım ötede sadece... Afganistan, Pakistan gibi ülkelerden bir tık ilerde...

Fazla bir şey beklemeyin bu cahil, yobaz ülkeden...