Pirus Zaferi'nin Öyküsü (Kazanmak ve Kaybetmek Arasındaki İnce Çizgi)

[lossnet]

Günlük hayatta çok sık kullanılmasa da iş hayatında ve politikada "taşı gediğine koymak" amaçlı verilen örneklerden biridir Pirus Zaferi. Arkasında kan ve göz yaşının olduğu, hırs ve pişmanlıklarla dolu derin bir öykü barındırır.

Hazır wikipedia da açılmışken, öykünün kısa halini alıntılayarak ekleyeyim aşağıya:

Pirus zaferi, yıkıcı büyüklükte kayıplar pahasına kazanılan bir zaferdir. Kazanılan zaferin, verilen kayıplardan sonra anlamsız hale gelmesini ifade eder. MÖ 280 ve MÖ 279 yıllarında Grek kolonisi Tarentum Kralı Pirus, Roma'ya saldırır ve ne pahasına olursa olsun savaşı kazanmak için her şeyini feda eder. Sonunda Pirus savaşı kazanır; ancak 50 filin desteklediği ordusunun tamamını kaybeder. Savaşı kazanmıştır ama yanında koskoca ordudan arta kalan üç-beş sefilden fazlası değildir. Pirus'un bu zaferin ardından "Tanrım, bir daha böyle bir zafer verme" dediği söylenir. Pirus Zaferi aslında yenilmeye mahkûm galibiyetleri anlatmak için kullanılır. Bu olaya atfen, benzer şekilde kazanılan savaşlara Pirus zaferi denir.
Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Pirus_zaferi
İlgilenenler, benzeri olan Kadmos Zaferi'ne de göz atabilirler: https://tr.wikipedia.org/wiki/Kadmos_zaferi

Bazı farklı kaynaklara göre; Kral Pirus'un ordusunda yaklaşık 40,000 askerinin olduğu ve tamamına yakınının öldüğü belirtilir. Ölenlerin de içlerinden bazıları en yakın dostları, hatta aile üyeleridir. Kazandığı Roma şehri ise bir harabeye dönmüştür...

Şimdi, bu açıklamayı okuduktan sonra belki hepimiz geçmiş yaşantımız içerisinde küçüklü-büyüklü Pirus Zaferleri kazandığımızı fark edebiliriz. İllaki Kral Pirus gibi büyük bir ordu kaybetmemize gerek yok. Kendimiz için önemsediğimiz şeylerin kaybından bahsediyorum ben!

Mesela; uğruna pek çok şeyimizi feda ettiğimiz ama buna değmeyeceğini anladığımız bir kadın!
Ya da girişimcilik hikayemizi yaratırken kaybettiğimiz sağlığımız ve paramız!
Belki de bir inat uğruna yitirdiğimiz dostlarımız ya da ailemiz!

Kaybımızın, kazancımızdan çok daha yüksek olduğu -maddi ve manevi- her şey Pirus Zaferi ile anlatılabilir. Bu hikaye ve yol açtığı tahribatın etkisi politikada da sıklıkla kullanılır.
Bu konuda bizde de güzel bir deyim vardır: "Pire için yorgan yakmak"

Kaynaklar (Sources):
https://tr.wikipedia.org/wiki/Pirus_zaferi
https://twitter.com/srglyn_toplum/status/1203417240432979968
https://www.istiklal.com.tr/kose-yazisi/pirus-zaferi-nedir/529668

[Aceeakell]

pire için yorgan yatmak tam da bu tip zaferler için çıkmış bir atasözüne benziyor. evet bazen böyle zaferler oluyor ama buruk zaferler, hem insanın enerjisini alıyor hem de alınan verilenden az oluyor.

Mesela; uğruna pek çok şeyimizi feda ettiğimiz ama buna değmeyeceğini anladığımız bir kadın!
Ya da girişimcilik hikayemizi yaratırken kaybettiğimiz sağlığımız ve paramız!
Belki de bir inat uğruna yitirdiğimiz dostlarımız ya da ailemiz!

bu kısım çok önemli insan zamanın değerini bilmemli, zaman en kıymetli şeylerden biridir. çoğu şey için hırs yapmamak lazım

[wolwoo]

güzel br mesaj ama şöyle de bir çıkarsama yapılabilir: herşey boş süper fm'le coş
yani bence mücadele etmek lazım, eğer belli bi yere kadar dayanıp vazgeçerseniz bu defa da pirus yenilgisi olarak belki de anılmayacaktı bile...

bi de adamın

Ölüm tarihi ve yeri: MÖ 272

yani Roma'nın yıkılışından çok önce ahirete göçmüş. dolayısıyla yenilen tarafın bu zaferi manasızlaştırmak (acımadı ki acımadı kiii) istemesi de ihtimal dahilinde diye farklı bir bakış açısı getireyim. bence insanların yaptığı her hareket çok büyük önem arz eder.