Yalniz yasiyorum uzun bir suredir, 18 yasindan itibaren ailemden ayri yasamagi ben tercih ettim, 19 yasindan sonra sirtimda yukler belirmeye basladi, tum isler beni bekliyordu, tabi bunu kaldiramadim surekli yapacagim isleri ertelemege basladim, hic bir isim yolunda gitmiyordu, daha sonra erteleme ve usenmeyi ustumden attim diyebilirim, cunku diyorum ki "kimse o isi senin yerine yapmayacak Granxis, armut pis agzima dus devri sona erdi."
Hocam hayatın erken yükünü alanlardan birisi de benim ailevi sorunlar sebebiyle erken hayata atıldım ve bugün ki geldiğim işe kadar insanın bedenini ve ruhunu yoran çok işte çalıştım bugün şükür ediyorum ama hala benim bıraktığım işlerde çalışan kişiler var ve insanların sürekli bedenleri ve ruhları yoruluyor çalışmak zorunda kalmamak bir lüks ya keşke o lükse herkes sahip olsa insan düşününce hayata bir kere geliyor tüm zamanını çalışarak köreltmek aslında bizim boşa bir hayat yaşadığımızı gösteriyor eğer imkanım olsaydı keşkesiz bir hayat yaşamak isterdim
