Çok çalışan daha çabuk yaşlanıyor.

[Stavri]

Bu hayatta çok çalışan kısa, az çalışan uzun yaşıyor gibi geliyor bana. Etrafıma bakıyorum; kimisi çalışa çalışa ömrünü yemiş, kırk yaşında saçında bir tane siyah kalmamış, dede gibi görünüyor. Kimisi ise az çalışmış, rahat yaşamış; yetmiş yaşında hâlâ dinç, sosyal hayatına devam ediyor. Fizik ve sağlık yerinde.

işçi karıncanın ortalama ömrünün 45-60 gün olmasına karşılık ağustos böceğinin 2 yıldan 17 yıla kadar ömrünün olması gibi.

Kurumsal hayatta da aynı manzara var. İhtiyacı olmadığı halde işkolikleşmiş, kendini yıpratır derecede çalışan beyaz yakalar görüyorum. Hayatlarının merkezinde iş var; ne aile, ne sosyal hayat. İşlerini elinden alsan, bir anda boşluğa düşüyorlar. Böyle yaşayanların daha çabuk yaşlandığını, daha kalitesiz ve kısa yaşadıklarını gözlemliyorum.

[mandown]

Çalışmaktan ziyade hikaye stres'de.
insanı içten yiyip bitiren stres gerisinde birşey yok beden her ne kadar  çalıştıkça yıpransada doğru yöntemler ve tüketimle yaşlanmayı en azından yavaşlatma şansınız var ama stresin yaptığı yıpratmayı engelleme şansınız yok. Evladı ölen bireyler o kadar kısa sürede yaşlanıyor ki bunun altında stess yatıyor.


Hayat kısa yıllarca mal mülk için çabalayıp öleceğime stress yaşamadan rahat rahat yaşarım daha iyi.

[RaltcoinsB]

Abicim çalışmak inan ki madalya taktırılan bir durum değil bak daha dün gibi hatırlıyorum mesleğe ilk girdiğim yılları her işe koşardım ama yalakalığı iyi yapan amirleri iyi yalayanlar iyi yerlere gelirdi ben hep sen bize lazımsın deyip amelelik yaptırılan tayfadanım ne dersen yap emirleri uygula kanunsuz sözleri uygulama sonra sorunlu personel olarak görülür ve hemen dışta bir yerlere sürülürsün ne oldu işte 2015-16 da özel harekatta gazilik alan arkadaşımı geçen sene hiç bir sebep göstermeden şubeden gönderdiler yeni instagram polisleri dolu adamın özel harekatta hiç bir tecrübesi yok ama Nusaybin operasyonlarında binaya girmiş, sıcak çatışmada bulunmuş orada uyumuş kalkmış ölüm stresini her gün ensesinde yaşamış adamı iyi zamanda direkt gönderdiler yani ne yapsan yap değerin bilinmiyor o yüzden çok çalışmak değil verilen görevi verilen saat içerisinde yapmak gerisine karışmamak doğru olan artık kendinizi boşa yıpratmayın vallaha yalakalar daha iyi yerlere gelecek emin olun

[yslyv]

Bir memur atasözü der ki "Çok çalışanın işi, az çalışanın maaşı artar". Hem kamuda hem de özel sektörde bugüne kadar iş hayatına dair yapılmış en gerçekçi tespit budur bence. Çalışkan, aldığı maaşı hak etmek için çabalayan karakterli insanlara bütün angarya işler ihale edilir. "çalışmayan" kişiler ise genellikle yalakalık yaparak işlerini, pozisyonlarını sağlamlaştırırlar. Maaş zamlarının kaymağını da onlar yer tabi ki.

[püsür]

Çalışmaktan ziyade hikaye stres'de.
insanı içten yiyip bitiren stres gerisinde birşey yok beden her ne kadar  çalıştıkça yıpransada doğru yöntemler ve tüketimle yaşlanmayı en azından yavaşlatma şansınız var ama stresin yaptığı yıpratmayı engelleme şansınız yok. Evladı ölen bireyler o kadar kısa sürede yaşlanıyor ki bunun altında stess yatıyor.


Hayat kısa yıllarca mal mülk için çabalayıp öleceğime stress yaşamadan rahat rahat yaşarım daha iyi.

Tam bunu yazacaktım, stres en önemli faktör bence de. 80 yaşına kadar çalışıp ama kafaya pek şey takmayıp sağlıklı olan var. 35 yaşında beyaz yaka olup stresten iş yükünden hastalıklarla boğuşan da var. Stavri hocamızın hayatlarının merkezinde iş olması tespitine de katılıyorum. Öyle olanların hayat kalitesinin iyi olmadığını görüyorum ben de. Özellikle doktorların. Doktorluk bir şekilde iptal olsa, mesela AI yapacak doktorluğu, insanlara gerek kalmadı deseler kişiliklerinin %80'i gider. Yazık onlar gerçekten iyi hayat yaşayamıyor, gördüğüm kadarıyla öyle.

[yslyv]

Konusu açılmışken bir diğer tip de (özellikle askeriyede ve özel sektörde çok var bunlardan) iş hayatının ona verdiği statünün bağımlısı olanlar. Mesela mesleğine göre şef oluyor veya yönetici müdür oluyor. İş hayatında herkes ona müdürüm, şefim, x Bey diyerek saygı göstermek zorunda kalıyor.  Ama bu tamamen işteki yetkisinden veya organizasyon şemasından kaynaklı bir şey. Yani saygı kesinlikle kişisel değil, göreve bağlı bir saygı.

Sosyal hayata geldiğinde ise o iş hayatındaki ünvanların neredeyse hiç bir önemi kalmıyor. Orada insanlar (eğer samimiyse) sizin işyerindeki statünüzü değil samimiyetinizi, iletişim tarzınıızı önemsiyor. Orada sizi değerli kılan şey sosyal ortamdaki insanların sizinle vakit geçirmekten keyif alması, size güvenmesi.

İşte işyerindeki statüye alışıp da sosyal hayatta beklediği ilgiyi göremeyen insanlar önce arkadaş çevresine işteki otortesini taşımaya çalışıyor . Bu da hep ters tepiyor. Böyle olunca sosyal hayatı sorunlu olan kişi iş hayatına daha fazla yoğunlaşıyor ve hayatı tamamen iş olmaya başlıyor.

Bir insan işteki pozisyonunu kaybettiğinde elinde ne kalıyor sorusu, aslında onun gerçek sosyal sermayesini de ortaya çıkarıyor. Çünkü iş hayatındaki saygı pozisyona dayalı ve yapayken, sosyal hayattaki saygı, samimiyete dayalı ve gerçek oluyor genellikle.

[Balmain]

Çalışmaktan ziyade hikaye stres'de.
insanı içten yiyip bitiren stres gerisinde birşey yok beden her ne kadar  çalıştıkça yıpransada doğru yöntemler ve tüketimle yaşlanmayı en azından yavaşlatma şansınız var ama stresin yaptığı yıpratmayı engelleme şansınız yok. Evladı ölen bireyler o kadar kısa sürede yaşlanıyor ki bunun altında stess yatıyor.


Hayat kısa yıllarca mal mülk için çabalayıp öleceğime stress yaşamadan rahat rahat yaşarım daha iyi.

Tam bunu yazacaktım, stres en önemli faktör bence de. 80 yaşına kadar çalışıp ama kafaya pek şey takmayıp sağlıklı olan var. 35 yaşında beyaz yaka olup stresten iş yükünden hastalıklarla boğuşan da var. Stavri hocamızın hayatlarının merkezinde iş olması tespitine de katılıyorum. Öyle olanların hayat kalitesinin iyi olmadığını görüyorum ben de. Özellikle doktorların. Doktorluk bir şekilde iptal olsa, mesela AI yapacak doktorluğu, insanlara gerek kalmadı deseler kişiliklerinin %80'i gider. Yazık onlar gerçekten iyi hayat yaşayamıyor, gördüğüm kadarıyla öyle.

Hayatının merkezine çalışmayı koyanlar için hayat pek bir zor geçiyor erken yaşlanıyor sağlık problemleri yaşıyorlar her meslek grubunda var. Çalışmamakta tembellikte insanı paslandırır. Strees artıkça vücutta Kortizol seviyesi de artıyor. Sadece yaşlanma değiş kortizol fazla arttığında beden de cilt hassasiyeti aşırı fazlalaşıyor akne, egzama yaygın oluyor. Genetik yatkınlıkla birleşince ciltlerinde ciddi problem yaşayan insanlara tanık oldum. Daha öncesinde cildinde bir problem yok çalıştığı bir dönemde ise cildi tanınmayacak hale gelmişti bir arkadaşımın.

[meser#]

Çok çalışan değil; çalıştığınca değer alamayan (hem maddi, hem manevi, hemde statüsel) çabuk yaşlanır. Çok çalışan değil; çalıştığının yorgunluğu atacak kadar dinlenemeyen çabuk yaşlanıyor. Son 2 senedir öyle bir çalışma rutinim var ki yeri geliyor günde 14-15 saat çalışıyorum yeri geliyor 3-4 gün ard arda çalışıyorum yoğun tempoda en az 11-12 saat ama kendi dinlenmemi, iznimi alacağım ücreti söke söke ben belirliyorum. Ortalama ayda 15-16 gün çalışıyorum yoğun aylarımda 20 günü geçmiyor ayrıca fix 2 ay yatışım var. Ücret konusunda ise Türkiye standartlarının neredeyse 4 katı civarında bir gelirim oluyor. Ve 2 sene öncesindeki hem yaşam hem de çalışma standartlarımla kıyasladığımda ciddi bir fark ve enerji yüksekliği söz konusu. Yani biraz ağır bir tabir olacak ama ele minnet eylenilen her iş yaşlandırır. Ele söz geçiremediğiniz bir işte çalıştıkça yaşlanırsınız.

[Geleve]

Konusu açılmışken bir diğer tip de (özellikle askeriyede ve özel sektörde çok var bunlardan) iş hayatının ona verdiği statünün bağımlısı olanlar. Mesela mesleğine göre şef oluyor veya yönetici müdür oluyor. İş hayatında herkes ona müdürüm, şefim, x Bey diyerek saygı göstermek zorunda kalıyor.  Ama bu tamamen işteki yetkisinden veya organizasyon şemasından kaynaklı bir şey. Yani saygı kesinlikle kişisel değil, göreve bağlı bir saygı.

Sosyal hayata geldiğinde ise o iş hayatındaki ünvanların neredeyse hiç bir önemi kalmıyor. Orada insanlar (eğer samimiyse) sizin işyerindeki statünüzü değil samimiyetinizi, iletişim tarzınıızı önemsiyor. Orada sizi değerli kılan şey sosyal ortamdaki insanların sizinle vakit geçirmekten keyif alması, size güvenmesi.

İşte işyerindeki statüye alışıp da sosyal hayatta beklediği ilgiyi göremeyen insanlar önce arkadaş çevresine işteki otortesini taşımaya çalışıyor . Bu da hep ters tepiyor. Böyle olunca sosyal hayatı sorunlu olan kişi iş hayatına daha fazla yoğunlaşıyor ve hayatı tamamen iş olmaya başlıyor.

Bir insan işteki pozisyonunu kaybettiğinde elinde ne kalıyor sorusu, aslında onun gerçek sosyal sermayesini de ortaya çıkarıyor. Çünkü iş hayatındaki saygı pozisyona dayalı ve yapayken, sosyal hayattaki saygı, samimiyete dayalı ve gerçek oluyor genellikle.

İlker Gümüşoluk'un İş Arkadaşının Müdürlüğe Terfi Etmesi videosunu akla getirdi 

https://www.youtube.com/watch?v=_eYv_k0AE7k

[Mustang Shelby]

Hayatın onca yükünün arasında bir de çalışma sorunu başa bela. Yaşlanınca rahat yaşa diye gençken ömrünü çürütüyorsun. Kim bulduysa bu sistemi yazıklar olsun. Parası olan da yaşayacağı kısa hayatı en güzel şekilde yaşıyor maalesef çalışmak zorunda kaldığımız için de stres olsun, başka faktörler olsun çabuk yaşlanıyoruz. Maalesef hayatın bazı gerçeklerini de arada sırada yakınlarımızı kaybedince hatırlıyoruz ölüm olduğunu.

[Stavri]

Hayatın onca yükünün arasında bir de çalışma sorunu başa bela. Yaşlanınca rahat yaşa diye gençken ömrünü çürütüyorsun. Kim bulduysa bu sistemi yazıklar olsun. Parası olan da yaşayacağı kısa hayatı en güzel şekilde yaşıyor maalesef çalışmak zorunda kaldığımız için de stres olsun, başka faktörler olsun çabuk yaşlanıyoruz. Maalesef hayatın bazı gerçeklerini de arada sırada yakınlarımızı kaybedince hatırlıyoruz ölüm olduğunu.

Biz normal çalışamıyoruz ki. Çalışmaktan ömrümüz çürüyor. Özel sektörü bırak devlet memurları bile karşılıksız mesai yapmaya zorlanıyor.

Özellikle bizim gibi 3. dünya ülkelerinde yoğun ve kötü çalışma şartları çok büyük bir problem gerçekten.

Gelişmiş ülkelerde durum böyle değil. Örneğin Japonyada bir işyeri bir işçiyi istesede fazla çalıştıramıyor. Normal haftalık çalışma süresi 40 saat. hafta içleri günde 8 saat yani. Fazla mesai için işverenin “36 anlaşması” adı verilen bir protokolü sendika veya işçi temsilcileriyle imzalaması gerekiyor.

Bunu imzalasalar bile gene de aylık 45 saatten fazlası yasal olarak mümkün değil.

Ayrıca sendikalar sayesinde bu fazla mesai, çoğu zaman haftada ekstra 1 gün tatil veya yıllık ekstra izin olarak çalışana geri dönmek zorunda.

[mandown]

@Stavri  Devlet memurlarnın çoğu bu dönemde menfaatler sayesinde memur oluyor o yüzden karşılıksız mesai  demek pek doğru değil nice tanıdığım insan var iktidar döneminde memur olduktan sonra laf söz olmasın hesabı kpss'ye giren


Dostlar bizde gerçek çalışan devlete bağlı olmayıp işçi olup asgari ücret alanlardır. Öyle böyle sömürülmüyor burada tekstil fabrikaları var ya milletin gecesi gündüzü yok gece 22:00'da iş bitiyor sabah tekrar devam aile hayatları kalıyor nede yaşam diye birşey haftada bir gün tatil o kadar rezillik durumları.

Çalışmak normalde yaşlandırmaz ama seni eşek yerine koyup 3-5 kişinin yapması gereken iş miktarı senden beklenirse işte o zaman yaşlanırsın.

[Silence Scream]

Çok çalışmanın faydalı olduğuna dair bazı atasözleri var “İşleyen demir ışıldar.” Gibi ama ben çok fazla çalışmanın, özellikle Türkiye’de çalışmanın amelelik düzeyinde olduğunu, kölelik ile eşdeğer olduğunu düşündüğüm için fazla çalışan çabuk yaşlanıyor sözüne sonuna kadar katılıyorum. Çok çalışmanın önüne geçmek lazım ve artık insanları da gerçekten olumlu çalıştırmak lazım.

[blomen]

Çok çalışmanın faydalı olduğuna dair bazı atasözleri var “İşleyen demir ışıldar.” Gibi ama ben çok fazla çalışmanın, özellikle Türkiye’de çalışmanın amelelik düzeyinde olduğunu, kölelik ile eşdeğer olduğunu düşündüğüm için fazla çalışan çabuk yaşlanıyor sözüne sonuna kadar katılıyorum. Çok çalışmanın önüne geçmek lazım ve artık insanları da gerçekten olumlu çalıştırmak lazım.

o atasözleri bizim millet hakkını aradığında bir cevap olsun diye kullanılıyor şu an. çalışmak çok güzel bir şeydir, hedefleriniz varsa çok sıkı çalışmak, hatta ondan sonra bir de karşılığını almak belki de hayattaki en güzel şeylerden birisidir. sadece para olarak bakmamak lazım her konuda doğrudur bu. emek vererek elde ettiğiniz, özellikle de çok istediğiniz bir şeye sahip olabilmek bambaşkadır. onu özel yapan en önemli şeylerden birisi genelde büyük hayallerimizin hepsinin yıllarla yok olup gitmesidir. bu yüzden gerçekleşen birkaç istisna bize cenneti yaşatır.

bence çalışmanın size iyi gelip gelmediğini şuradan anlayabilirsiniz; eğer siz çalıştığınızda -çalıştığınız için- sizden daha mutlu olan birisi varsa muhtemelen o çalışma sizi ışıldatmayacaktır. aşı ile zehir arasındaki fark dozdur derler ya onun gibi.