Hepimiz ölüm döşeğine bir şekilde düşeceğiz. Kaçışımız yok. Ölüm döşeğimizde ne gibi pişmanlıklarımız olacak? Keşkelerimizi şimdiden bilsek hayatımızı farklı bir şekilde mi yaşardık?
Başlığı açmamın sebebi Avustralyalı bir hemşire olan Bronnie Ware'nin hastalarının ölüm döşeğindeki hallerine tanık olup bunların üzerine bir çalışmanın bir hayli ilgimi çekmesi. Pişmanlıkların daha çok macera, daha çılgın şeyleri yapmamış olmak ne bileyim daha çok seks yapmamak, bungee jumping yapmamak gibi şeyler olacağını zannederdim

Bronnie Ware, palyatif bakımda (ölmek üzere olan hastalarla ilgilenen bölüm) çalışmış. Yani gerçekten de insanların hayatlarının son dönemlerinde söylediklerine tanıklık etmiş.
Çalışmada hemşirenin tespit ettiği 5 pişmanlık:
1. Keşke kendi hayatımı yaşama cesaretim olsaydı, başkalarının benden beklediğini değil. En fazla yapılan şikayet buymuş. Yani insanların büyük bir kısmı başkalarına iyi görünmek için yaşamayı, kendi istedikleri gibi bir hayat yaşamaya tercih etmiş. Ve sonunda bundan büyük pişmanlık duymuş.
2. Keşke bu kadar çok çalışmasaydım. Bunu neredeyse bütün erkekler söylemiş. Bu kadar çok çalışmak yerine aileleriyle, sevdikleriyle ve çocuklarıyla daha fazla vakit geçirmiş olmayı istemişler.
3. Keşke duygularımı ifade etme cesaretim olsaydı. Aşık olup da açılmaya korktuğunuz insanlar olmuştur. İşte bu da en büyük pişmanlıklardan bir tanesi. Hislerini içine atan ve karşı cinse açılmaktan çekinen biriyseniz, açılamadıklarınız için pişmanlık yaşama ihtimaliniz çok yüksek.
4. Keşke arkadaşlarımla bağlarımı koparmasaydım. Bir çoğumuz üzerinden zaman geçtikçe en iyi arkadaşlıklarımızı bile unutuyoruz. Kaç tanemiz ilkokul veya liseden arkadaşlarıyla görüşüyor? Arkadaşlıklara önem vermeyen insanlar ölürken hep arkadaşlarını özlediklerini söylüyorlar.
5. Keşke kendime daha çok mutlu olma izni verseydim. Burada demek istenen eğer mevcut alışkanlıklarınız ile mutlu değilseniz onları değiştirmekten korkmayın. Değişin, değiştirin ve mutlu olmanıza izin verin.
Şunu belirtmek gerekir ki ölüm anında insanların kaybedeceği veya utanacağı bir şeyleri kalmaz. Yani pişmanlıklar gerçek pişmanlıktır. Bu kadar ulaşılabilir olan şeylerin aslında en gerçek pişmanlıklar haline dönüşmesi garip değil mi?
kaynaklar:
https://bronnieware.com/https://www.theguardian.com/commentisfree/2014/jul/03/regret-dying-palliative-care-nurse-top-5-regrets-prof-john-ashton